Կորեական առածներ և ասացվածքներ

Կորեական առածներ և ասացվածքներ

Ա ա

Ագահ մարդը ձրի թույնն էլ կխմի։
Ագռավը սև է, բայց միսն սպիտակ է։
Ադամանդն աղբանոցում էլ է փայլում։
Աղան անգործությունից ծառաներին է ծեծում։
Աղբյուրի մոտ ծարավից չեն մեռնի։
Աղքատի տան մեջ աստված էլ սոված կմնա։
Ամառը մի օր հանգստանաս, ձմեռը տաս օր սոված կմնաս։
Ամբողջ կերակուրն ուտելուց հետո, ասաց՝ կերակրից վատ հոտ է գալիս։
Ամեն արցունք անկեղծ չէ։
Ամեն ափսե իր եզրերն ունի։
Ամեն թռչնի համար իր բույնն է սիրելի։
Ամեն մարդու բանտն իր բարձի տակ է։
Ամեն տղամարդ երեք պատուհաս ունի՝ ջուրը, կրակը և կռվարար կինը։
Այրու վիշտը այրին կիմանա։
Աշխատանքն արդյունքով է գնահատվում։
Աշխատանքը մարդուն երջանկություն է բերում։
Աշխատասեր մարդուն երկինքն էլ է օգնում։
Առանց աշխատանքի հաց չկա։
Առանց երաժշտության չեն պարում։
Ասեղ գողացողը կով էլ կգողանա։
Աստծուն դժբախտության ժամանակ են հիշում։
Արհեստը թողեց, շների առևտուր սկսեց։
Արջն իր թաթը ծծում է, բայց դրանով փորը չի կշտանում։

Բ բ

Բակլա ես ցանել, լոբի մի սպասիր։
Բարկացավ սկեսրոջ վրա, շանը ծեծեց։
Բոլոր գեղեցիկ ծադիկները չեն, որ լավ հոտ ունեն։
Բրնձի դաշտում տոնական հագուստով չեն աշխատում։

Գ գ

Գետը շատ ոլոր-մոլոր ճանաւցարհներով է անցնում, բայց վերջը ծովն է թափվում։
Գողը ջրի գնալիս էլ իր դուռը փակում է։

Դ դ

Դահճի միսը վագրն էլ չի ուտի։
Դավաճանն իր զոհից ավելի շուտ է մեռնում։
Դատարկ սայլը մեծ աղմուկ կհանի։
Դպրոց որ լինի, շունն էլ գրել կարդալ կսովորի։

Ե ե

Եզան գլխին սաղմոս կարդացին։
Ենթակա լինել, չի նշանակում քծնող լինել։
Եռակի համբերությունը մարդուն մահից էլ կփրկի։
Երբ աղքատը սուզվում է ջրի տակ, ջրի երեսը նրա դատարկ գրպաններն են մնում։
Երբ հարևանդ դժբախտության մեջ է, քեզ համար էլ հեշտ չէ։
Երբ ուրիշի մոտ թերություն ես նկատում, հիշիր որ դու էլ ունես։
Երեխային է փնտրում, մինչդեռ երեխան նստած է ուսին։
Երկերեսանիությունը մարդուն կործանում է։
Երկնքի վրա մատ է թափ տալիս։
Երջանկությունը նման է վանդակում պահված թռչունի, բաց թողեցիր էլ չես բռնի։
Երկար գիշերը մի երգով չես լուսացնի։
Երկրորդ նապաստակի ետևից ընկնողն առաջինն էլ կկորցնի։
Երկու վաճառողների վեճից գնորդն է շահում։
Եփած աքլորը ծուղրուղու չի կանչի։

Է է

Էժան ձուկն էլ է նախաճաշ։
Էշն էլ իր ականջներով է հպարտանում։

Ը ը

Ընկածին չեն խփում։
Ընկերն ընկերոջ համար իր գլուխն էլ չի ափսոսա։

Թ թ

Թագավորին գլուխ տալու սովոր մարդը, նրա ձիապանին էլ գլուխ կտա։
Թափած բրինձը կհավաքես, ասածդ խոսքը ետ չես ստանա։
Թիթեռնիկը գեղեցիկ ծաղկի վրա է նստում։
Թխսկան հավը չեն մորթի։
Թռչել իմացողը սողալ չի կարող։
Թռչելու համար հարկավոր է թևերը թափահարել։

Ի ի

Իմ լեզուն իմ թշնամին է։
Ինչ ճանապարհ ուզում է լինի, միայն Սեուլ տանի։
Ինչ որ ասես, նույնը կլսես։
Ինչպես ձուկն առանց ջրի։
Ինչքան գյուղացին աղքատ է, այնքան կալվածատերը հարուստ է։
Ինքն էլ չգիտի, թե ո՞ւմ նվագի տակ պարի։
Ինքն ընկավ իր պատրաստած թակարդը։
Ինքն ուտել չի կարողանում, շանն էլ ափսոսում է տալ։
Իր տասը թերությունները չի տեսնում, ուրիշի մեկը տեսնում է։
Իրեն համար հաշվում է սայլով, ուրիշին՝ հատով։

Լ լ

Լավ ծառը բոլորից շուտ են կտրում։
Լավ մարդը մեռնելուց հետո լավ էլ հիշողություն է թողնում։
Լավ է մեկ անգամ տեսնել, քան տաս անգամ լսել։
Լավ է որդուդ ժառանգես մի գիրք, քան՝ մեկ միլիոն ռուբլի։
Լեզվի վրա մեղր է, սրտում՝ դանակ։
Լեզուն ոսկոր չունի, բայց ոսկորներ է ջարդում։

Խ խ

Խոսակցությամբ հյուր չես կերակրի։
Խոսքը ոտքեր չունի, բայց հազար վերստ ճանապարհ է կտրում։

Ծ ծ

Ծառ չկա, որ կացնի հարվածներրն դիմանա։
Ծառը թեքվում, թեքվում, վերջը վայր է ընկնում։
Ծափ տալով զանգերի ձայնը չես խլացնի։
Ծովի խորությունը կչափես, կնոջ հոգու խորությունը չես չափի։

Կ կ

Կայծակը ձեռքով չես բռնի։
Կայծակին հաջորդում է որոտը։
Կայծակից ծխախոտ չես վառի։
Կապիկն էլ է ծառից վայր ընկնում։
Կատվի մահվան համար մկները լաց չեն լինում։
Կատվի պես մլավելով կատու չես դառնա։
Կատուն կով չի դառնա։
Կարիքն է ստիպում ջրհոր փորել։
Կարողացիր լեզուդ ատամներիդ ետևը պահել։
Կացինն առանց կոթի չի կտրի։
Կացինն իր կոթը չի տաշի։
Կխփես մտրակով, կխփվես մահակով։
Կյանքում հարթ և հավասար ճանապարհներ չկան։
Կյանքում խելքն ավելի կարևոր է, քան ուժը։
Կովը կարծում է, թե ինքն ինչքան տարիքով լինի, այնքան թանկ կարժենա։
Կռվի մեջ մի՛ մտնի թշնամուդ ուժը չիմացած։
Կովին խոտի դեզի վրա պահակ են նշանակել։
Կովին մկան բունը չես խցկի։
Կրակը հովհարով չի հանգցվի։

Հ հ

Հագուստի նորն է լավ, ընկերոջ՝ հինը։
Համարձակ մարդուն աստղերն էլ են օգնում։
Հասկն ինչքան շատ է լցվում, այնքան գլուխը կախում է։
Հայրը առյուծ է, որդին՝ շնագայլ։
Հարբած աչքը թագավորին էլ չի տեսնի։
Հարուստները ժողովրդին աղքատությունից չեն ազատի։
Հարևանի բերքը առատ է երևում։
Հարևանիդ հին բաժակը կոտրեցիր, նորը վերադարձրու։
Հեռվից ամեն ինչ գեղեցիկ է երևում։
Հիմարը գեղեցիկ շորերի մեջ էլ հիմար է։
Հյուրերին ճանապարհեցին, նոր իրենք հացի նստեցին։
Հրձիգը բոլորից բարձր է բղավում «հրդե՛հ»։

Ձ ձ

Ձախ ձեռքով տալիս է, աջով ետ վերցնում։
Ձգելով ձուկը ջրով լիքը ափսեի մեջ, մի՛ կարծիր, թե դու նրան ազատություն տվիր։
Ձմերուկի կեղևը լիզելով ձմերուկի համը չես իմանա։
Ձվով քար չես ջարդի։

Ճ ճ

Ճտերը աշնանը կհամրեն։
Ճրագն իր տակը լույս չի տա։

Մ մ

Մահը բոլոր մեղքերը մաքրում է։
Մատները միասին են աշխարհ եկել, բայց մեկը երկար է, մեկը կարճ։
Մատներիցդ հաց չես ծծի։
Մարդիկ ծնվում են հավասար։
Մարդկանց միասնությունն անխորտակելի ամրոց է։
Մարդու ճակատագիրն ինչպիսին էլ լինի, էլի կյանքը մահից լավ է։
Մարդուն արտաքինով չեն դատում։
Մարդուն գործի մեջ ստուգելով կճանաչես։
Մաքուր ջուրը մաքուր ակունքից կբխի։
Մեծ ծառը մեծ էլ շվաք կունենա։
Մթության մեջ բոլոր կանայք գեղեցիկ են։
Մի կտոր հաց, տասը բերան։
Մի հավատա, որ գայլը բարեսիրտ կարող է լինել։
Մի հարուստը տասը աղքատի տուն կքանդի։
Մի՛ հեռանա կյանքից, առանց նրան որեէ բան տալու։
Մի ձիու վրա երկու թամբ չի դրվի։
Մի ձուկն էլ է ջուր պղտորում։
Մի ռուբլու ետևից ընկավ, երկուսը կորցրեց։
Մի վատ խնձորը այգու անունը կարատավորի։
Մի՛ փորձիր թռչել, քանի դեռ չես թևավորվել։
Միայն գանգատներով նպատակիդ չես հասնի։
Մինչև դեղը հասավ, հիվանդը մահացավ։
Մինչև ձեռքերդ իրար չխփես, ծափ չի ստացվի։
Մինչև վառարանը չվառվի, ծուխ չի դուրս գա։
Մոծակի գլուխը դաշույնով չեն կտրի։
Մտերիմները միմյանց հետ պատի ետևից չեն խոսում։
Մուկը ցանկանում է, որ կատվի վզից միշտ զանգ կախված լինի։
Մուրացկանն էլ իր բարձր երազներն ունի։

Ն ն

Նա ասեղի ծակից է երկնքին նայում։
Նա կայծակից էլ ծխախոտ կվառի։
Նա մարդուն այնպես հեշտությամբ է վատաբանում, կարծես բրնձով փլավ է ուտում։
Նախաձեռնողն առջևում պետք է լինի։
Նայելով ձևին, կարելի է դատել բովանդակության մասին։
Նկարը գլխիվայր է կախել, նկարչին է մեդադրում։
Նույնիսկ անասուններն էլ խիղճ ունեն։
Նույնիսկ գետի ափին էլ ջրով հյուրասիրելը շնորհակալության է արժանի։
Նույնիսկ գորտն առանց պատրաստվելու չի թռչում։

Շ շ

Շատ տաս, շատ կստանաս։
Շատախոսին դնչկալ է հարկավոր։
Շրթունքները ուտելուց հետո են սրբում։
Շունը ծնվելու օրվանից հաչում է։
Շունն ի՞նչ գիտե, կարկանդակն ի՞նչ է։
Շունն իր տիրոջը չի կծի։

Ո ո

Ոզնու համար իր ձագերի մորթին ամեն ինչից փափուկ է։
Ոչինչ, որ տունն այրվեց, փայտոջիլներն էլ հո ոչնչացան։
Ոչխարը վագրի մորթու մեջ։
Ոռնում է, ինչպես շունը լուսնի վրա։
Ով կապում է, նա էլ կարձակի։
Որտեղ՝ սարդ, այնտեղ՝ ոստայն։

Չ չ

Չար մարդկանց մեջ աչքերդ մի՛ փակիր, քիթդ կկտրեն։
Չկա հրամանատար՝ առանց բանակի։
Չոր ծառից հյութ չես քամի։

Պ պ

Պղինձը սև է, փլավն՝ սպիտակ։

Ջ ջ

Ջրհորի գորտը ծովի մասին հասկացողութիւն չի ունենա։

Ս ս

Սարդը ճանճ բռնելու համար է իր ոստայնը հյուսում։
Սկզբից սենյակ խնդրեց, հիմա էլ ամբողջ տունն է ուզում։
Սոված մարդը կյանքն ավելի է հասկանում։
Սովորությունը բնավորություն է դառնում։
Սունկերն առանց պարարտանյութի էլ լավ են աճում։
Սև շունը լվանալով չի սպիտակի։
Սև շունը սև խոզի կպաշտպանի։

Վ վ

Վագր էր նկարում, շնագայլ դուրս եկավ։
Վագրը մահից հետո մորթին է թողնում, մարդը՝ անունը։
Վագրի ճաշասեղանն էլ հաճախ դատարկ է լինում։
Վագրին երկրորդ պոչ հարկավոր չէ։
Վագրին թիթեռնիկով չես կերակրի։
Վագրից միս չես գողանա։
Վախկոտն ամեն քայլափոխում վտանգ է տեսնում։
Վաղ թե ուշ ճշմարտությունը կհաղթանակի։
Վատ թմբկահարը մեղքը թմբուկի վրա է գցում։
Վարունգի տարբեր ծայրերը տարբեր համ ունեն։

Տ տ

Տալիս են նստած, առնում են կանգնած։
Տան բանալին տվել են գողին։
Տանը նստելով չես իմանա, թե ո՞րտեղ են փլավ եփում։
Տանտիրոջն իր տան մեջ չեն գովի։
Տասը հազար վերստ ճանապարհն էլ սկսվում է առաջին քայլից։
Տասը մատից որն էլ կտրես՝ կցավի։
Տգեղին գեղեցիկ գլխարկն էլ չի գեղեցկացնի։
Տունը՝ ցուրտ, փորը՝ քաղցած։

Ց ց

Ցերեկը թռչուններն են լսում, գիշերը՝ չղջիկները։

Ու ու

Ուղտն ուղտի մոտ է գնում, աղվեսն՝ աղվեսի։
Ուտում է արևելքում, քնում է արևմուտքում։
Ուր գնաս, այնտեղի սովորությանը հետեիր։
Ուր վագր չկա, այնտեդ նապաստակն է արքա։
Ուրիշի կրակի վրա փլավ չես եփի։
Ուրիշի հացով տոնախմբություն չի արվի։

Փ փ

Փողով աստծուն էլ կգնես։
Փողով շունն էլ կարող է դառնալ «պարոն հա՛ֆ-հա՛ֆ»։
Փոքր ափսեից մեծ գդալով չեն ուտի։
Փոքրիկ մրջյուններն էլ կարող են մեծ ամրոց կործանել։

Ք ք

Քաղցածի քունը չի տանի։
Քնած վագրին մի անհանգստացնի։

Օ օ

Օղին ճշմարտությունը ջրի երես է հանում։
Օրենքը հեռու է, բռունցքը մոտ։

Աղբյուրներ

Արևելքի ժողովուրդների առածներ և ասացվածքներ, Երևան, 1969։