Կարեն Սմբատյան

Կարեն Սմբատյան, ինքնադիմանկար

Կարեն Սմբատյան (ապրիլի 21, 1932 — դեկտեմբերի 27, 2008), հայ նկարիչ։

Քաղվածքներ

• Ձևը։ Դա հենց ինքը բովանդակությունն է։ Ձևը մեզ շրջապատող աշխարհն է։ Նկարիչը, երբ արհամարհում է ձևը, իր ստեղծագործությունը զրկում է կյանքից։ Ձևը լույսի և ստվերի բանալին է։

Անկախ գույն և որոշակի ձև, թեկուզ քմահաճ։ Բնությունն ունի իր սահմանած օրենքը գույների վերաբերյալ։ Վերցրու մի քանի գույն, վարվիր նրանց հետ ինչպես թելադրում է քո ներքին ընկալումը։ Բայց մի մոռացիր, որ ոչ մի գույն ընդհանուր ներդաշնակությունից դուրս ընկնելու իրավունք չունի։

• Ավետարան։ Ժամանակներն ու դարերը միմյանց կապող գիրք, որը քառասունից հետո պետք է կարդա ամեն ոք, որպես կյանքի դասագիրք։
• Նկարիչ։ Նա ինչպես փիլիսոփան, առաջին հերթին մտածող է, իսկ նկարչությունը միջոց է, որով նա արտահայտում է ինքն իրեն ու իր վերաբերմունքը աշխարհի նկատմամբ։
• Առանց իրական պատկերների չկա աբստրակցիա և առանց աբստրակցիայի չկա իրականության պատկերում։
• Զգացմունքայինը նկարի ստեղծման առաջին փուլն է, որին պիտի հաջորդի երկրորդը՝ իմացականը։ Անավարտ է այն ստեղծագործությունը, որին պակասում է իմացական շերտը։
• Լավ նկար։ Երբ այն լավ է դիտվում օրվա բոլոր պահերին, ցանկացած տեղում։
• Գեղանկարչական փայլատակումները, վիրտուոզ տեխնիկան, զարմանալի պլաստիկան և վերջապես տաղանդը դեռևս քիչ են արվեստի կատարյալ գործ ստեղծելու համար։ Կարևորը արվեստագետի ասելիքն է։
• Դիմանկարն ինձ համար այն միջոցն է, որով կարող եմ արտահայտել այն, ինչը խոսքով չեմ կարող։
• Տարիք։ Օվկիանոսի վրա սուրացող առագաստանավ։
• Ժամանակն արժևորում է յուրաքանչյուր ստեղծագործություն։
• Մաքուր ճերմակը, մաքուր սևի հետ կողք կողքի հնչում են որպես մեկ ակորդ, մեկ կյանք։