Հարդագողի ճամփորդները

«Հարդագողի ճամփորդները», Եղիշե Չարենցի պոեմներից։

Քաղվածքներ

• Հարդագողի ճամփորդներ ենք մենք երկու.

Երկու ճամփորդ՝ պատառոտած շորերով։

Ու սիրել ենք տրտմությունը մեր հոգու՝

Անրջական կարոտներով ու սիրով։

• Ու սիրում ենք առավոտից իրիկուն

Ճամփա երթալ ― ու հավիտյան երազել։

• Մշուշի պես մեր մանկությունը անցավ.

Գորշ, անարև, անմխիթար մանկություն։

Զառանցանքի պես մանկությունը անցավ ―

Ու հեռացանք։ Ու չենք դառնա կրկին տուն։

• Կյանքը դարձավ հավերժական մի փնտրում ―

Մութ, անհեթեթ, տարօրինակ կյանքը մեր։

• Ես ուզեցի երգել գովքը Աստծու,

Երգել փառքը պայծառ սիրո ու հացի.

Սիրտս լցվեց․․․ բայց չգիտեմ, թե ինչու ―

Գորշ օրերի տաղտկությունը երգեցի․․․

Թաղված մնաց իմ աչքերում մի անհուն,

Կապուտաչյա երջանկության առասպել.

• Չէ՞ որ կյանքում չհասկացավ ոչ ոք մեզ,―

Ու խնդացին լուսավո՛ր մեր աչքերին,

Բութ հեգնեցին մեր կարոտները հրկեզ ―

Ու հեռացան։ Ու ո՛չ մի լույս չբերին։

Քույրը խնդաց, բարեկամը ծիծաղեց,

Օտար մարդիկ հայհոյեցին ու անցան։

Միայն պոռնիկը մշուշում համբուրեց,

Եվ խելագարը բարևեց կիսաձայն։

• ― Մենք կժպտանք, գո՜հ կժպտանք մեռնելիս,

Որ երազում երազեցինք ու անցանք․․․