Միխայիլ Պրիշվին

Միխայիլ Միխայլովիչ Պրիշվին (ռուս.՝ Михаи́л Миха́йлович При́швин, 1873 — 1954), ռուս, խորհրդային գրող։

Քաղվածքներ

Բարոյականությունը բանականության ուժի հարաբերությունն է զգացմունքի ուժին։ Որքան ավելի ուժեղ է զգացմունքը և որքան նրան ավելի մոտ է բանականությունը, մարդն այնքան ավելի մեծ է նրա մարդկային գործերում։ Կան զգացմունքներ, որոնք լրացնում են և մթագնում են բանականությունը, և կա բանականություն, որը սառեցնում է զգացմունքների շարժումը։
Բարձրագույն բարոյականությունը դա իր անձի զոհաբերությունն է հոգուտ կոլեկտիվի։
Անհատապաշտությունն ընդգծված թուլություն է։
Հողագնդի վրա ամեն գեղեցիկը արևից է, ամեն լավը՝ մարդուց։
Կյանքը պայքար է հանուն անմահության․․․
Այն լավագույնը, որ ես պահում եմ իմ մեջ, անջնջելի զգացմունքն է լավ մարդկանց նկատմամբ։
Առանց հումորի ապրում են միայն հիմարները։
Պետք է շատ միամիտ լինել գիրքը տող առ տող կարդալու համար, կամ էլ թե գիրքը պետք է այնպիսին լինի, որ հեղինակն ամբողջովին արտացոլված լինի ամեն մի բառի մեջ։
Պետք է երազել ինչքան կարելի է շատ, ինչքան կարելի է ուժեղ, որպեսզի ապագան դարձնենք ներկա։
Մեծագույն երջանկություն է քեզ չհամարել առանձնահատուկ, այլ լինել այնպես, ինչպես բոլոր մարդիկ են։
Ճշմարտությունը խղճի հաղթանակն է մարդու մեջ։
Կենսունակ ճշմարտությունն ապրում է և, ինչպես ամեն մի կենդանի բան, իր համար ճանապարհ է հարթում, ինչպես գարնանային ծիլը աղբրի մեջ։
Մերձեցման առաջին պայմանը անկեղծությունն է։
Մենք հաճախ ենք տեսնում, որ տղամարդը խղճուկի մեկն է, իսկ կինը հոյակապ է։ Դա նշանակում է, որ մենք չգիտենք այդ տղամարդու թաքնված արժանիքները, որոնք գնահատում է կինը․ դա ընտրովի սեր է, և հավանաբար, հենց դա է իսկական սերը։
Վաղ թե ուշ բոլոր գաղտնինքներն էլ անպայման կբացահայտվեն։ Չկա ոչ մի գաղտնիք, որ չդառնա ակնհայտ։
Իմաստունը կյանքի վերջում հասկանում է, որ մահը սարսափելի է միայն կողքից նայելիս, մոտիկ մարդկանց համար, բայց իր համար մահ չկա, և մարդը ինքն իր մեջ, ինչպես ծնվում է անմահ, այդպես էլ հեռանում է մեզանից։

Վիքիպեդիա

Կարդացե՛ք Միխայիլ Պրիշվին հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում: