Մարդը ափի մեջ
«Մարդը ափի մեջ», Պարույր Սևակի բանաստեղծությունների շարքերից (1963)։
Քաղվածքներ
[խմբագրել]- Եթե սիրվել՝
- միայն մեկի՛ց և մե՜կ անգամ… - Ուզում եմ
- Եվ լինել անհոգ, և անդարդ լինել,
- Պարզապես սիրո՜ղ – ապրո՜ղ մարդ լինել... - Հանգստանում եմ
- Հողն ավելի լավ ես զգում
- Այն ժամանակ,
- Երբ նա հանկարծ տատանվում է
- Քո ոտքի տակ… - Կարծում եմ
- Մայրը միշտ մայր է, որդիքն են տարբեր... - Ինքս ինձ հերքում եմ
- Եթե մեռնե՜լ…
- Թո՛ղ որ մեռնեմ
- հուր-կայծակից՝
- Թո՛ղ որ մեռնեմ
- Միանգամի՛ց,
- մի վայրկյանո՛ւմ,
- հանկարծակի՛... - Մեռնել
- մի վայրկյանո՛ւմ,
- Ապրե՜լ, ապրե՜լ, այնպե՛ս ապրել,
- Որ սուրբ հողըդ երբեք չզգա քո ավելորդ ծանրությունը։
- Ապրե՜լ, ապրե՜լ, այնպե՛ս ապրել,
- Որ դու ինքդ էլ երբեք չզգաս քո սեփական մանրությունը։ - Ապրել
- Վստահեցին ոմանք ինձ – հոգիս դարձավ գաղտնարան,
- Վստահեցի շատերին – գաղտնիքս առան ու տարան։ - Մի պահ զղջում եմ
- Խոստանում եմ
- Լինել ո՛չ թե հարկահավաքը,
- Այլ զավա՜կը
- Դժվար դարի... - Խոստանում եմ
- Խոստանում եմ
- Բաց ճակատով զուր չխփվել հաստ պատերին։
- Ինչի՞ համար.
- Էլի՛ պատը կմնա պատ,
- Կպակասի մի լավ ճակատ։ - Խոստանում եմ
- Ինչո՞ւ խփվել պատեպատ էլ.
- Մի՞թե աչքի արձակուրդ է
- Կամ ուղեղի հանգըստյան օր… - Խոստանում եմ
- Խոստանում եմ
- Ոմանց նման իզուր տեղը չխոստանալ… - Խոստանում եմ
- Ես կարդում եմ և… հասկանում,
- Որ թեպետ և ինձ հերոսի տեղ եմ դնում,
- Բայց շատ հաճախ նրա ճամփից շեղ եմ գնում... - Կարդում եմ
- Բառերն էլ մինչև կարգին չգժվեն՝
- Ե՜րգ չեն դառնալու…
- Ա՜խ, ուր էր թե ես միշտ գի՛ժ լինեի… - Գժվում եմ
- Աղաչում եմ.-
- Մի՛ վախեցեք անկեղծ խոսքից.
- Անկեղծ խոսքը չի սպանում,
- Փակ խոցեր է միայն բանում։ - Աղաչում եմ
- Այս մի թասն էլ՝ նրա՛նց կենաց, ովքեր կյանքում
- Թեկուզ ծանըր կարիքի մեջ ու զրկանքում
- Ընդունում են
- Ու տանում են
- Ամե՜ն հարված,
- Բայց մնում են
- Էլի կյանքին սիրահարված։ - Հրավիրում-ուրախանում եմ
- Խմենք կենացն անդավաճան ընկերության,
- Ընկերների ա՛յն սերության,
- Որ մինչև իսկ չի ընդհատվում
- Աքսորի մեջ ու գերության։
- Ընկե՛ր լինենք
- Նույն հուզմունքի,
- Համոզմունքի՛,
- Նույն ճաշակի՛,
- Դրոշակի՛,
- Ո՛չ թե ընկեր լոկ բաժակի… - Հրավիրում-ուրախանում եմ
- Ասում են, թե առանց սիրո
- Կարելի է մեկտեղ ապրել։
- Ես ժխտում եմ.
- Կարելի է չմահանա՜լ,
- Ո՛չ թե ապրել։ - Ժխտում եմ