Ոսկե հորթը

Ոսկե հորթը (1931-), հեղինակներ՝ Իլֆ և Պետրով

	Մասն առաջին - Անտիլոպի անձնակազմը	Մասն երկրորդ - Երկու կոմբինատոր	Մասն երրորդ - Մասնավոր անձ
1	Թե ինչպես Պանիկովսկին խախտեց կոնվենցիան	Հեռագիր Կարամազով եղբայրներից	Լիտերակօմ գնացքի ուղևորը
2	Լեյյտենանտ Շմիդտի երեսուն զավակները	Հերկուլեսականները	«Թույլ տվեք մտնել կապիտալի վարձակալին»
3	Բենզինը ձեզանից - գաղափարը մեզանից	Հոմերոսը, Միլիոնը և Պանիկովսկին	Ոգեշնչման քրտնալից ալիքը
4	Սովորական մի ճամպրուկ	Վասիսուալի Լոխանկինը և նրա դերը ռուսական հեղափոխության մեջ	Գրեմյաշչի Կլյուչ
5	Ստորերկրյա թագավորություն	Առաջին տեսակցությունը	Ալեքսանդր Իբն-Իվանովիչ
6	«Անտիլոպա - Գնու»	Պոզեր և սմբակներ	Բաղդադ
7	Փառքի քաղցր բեռը	Յարբուխ ֆյուր պսիխոանալիտիկ	Մեծ հնարավորությունների դռները
8	Ժանրի ճգնաժամ	Անառակ որդին վերադառնում է տուն	Հնդիկ հյուրը
9	Դարձյալ ժանրի ճգնաժամ	Ցամաքում և ծովում	Բարեկամություն երիտասարդության հետ
10		Ունիվերսալ դրոշմակ	Նրան սիրում էին տնային տնտեսուհիները, տնային սպասուհիները, այրիները և նույնիսկ մի կին ատամնատեխնիկ
11		Կոմանդորը պարում է տանգո	Ոսկեգեղմ շքանշանի կավալերը
12		«Ագռավաավանի» վախճանը
13		Զորահանդեսի հրամանատարը ես եմ լինելու
14		Շոֆերի սիրտը
15		Եղանակը նպաստում էր սիրուն
16		Երեք ճանապարհ

Թե ինչպես Պանիկովսկին խախտեց կոնվենցիան

• Փողոցն անցնելիս շուրջդ նայիր (Փողոցային շարժման կանոններից)

- Փրկչի տաճարը կարտոֆիլի պահեստ, - ցածրաձայն ասաց հետիոտնը։ Անցնելով ֆաներե կամարի տակով, որի վրա գաջե թարմ լոզունգ կար՝ «Ողջույն կանանց և աղջիկների 5-րդ օկրուգային կոնֆերանսին», նա հայտնվեց Երիտասարդ Ձիրքերի բուլվար անունը կրող երկար ծառուղու սկզբին։ - Չէ, - ասաց նա դառնությամբ, - սա Ռիո-դե-Ժանեյրո չէ, սա շատ ավելի վատ տեղ է։

---

Վասիսուալի Լոխանկինը և նրա դերը ռուսական հեղափոխության մեջ

- Վասիսուալի։ Ես դեռ երեկ տեղյակ եմ պահել քեզ։ Ես քեզ այլևս չեմ սիրում։
- Բայց ե՛ս։ Ես ախր սիրում եմ քեզ, Վառվառա։
- Դա քո մասնավոր գործն է, Վասիսուալի։ Ես գնում եմ Պտիբուրդուկովի մոտ։ Այդպես է պետք։

Կինը փոքր-ինչ մտածես, չկիզված սպիտակ թևին հագցրեց վայր ընկնող ուսակապը և հանկարծ ձայնը գցեց գլուխը։
- Դու իրավունք չունես այդպես խոսելու Պտիբուրդուկովի մասին։ Նա բարձ է քեզանից։
Լոխանկինն այդ չհանդուրժեց։ Նա ցնցվեց, ասես էլեկտրական հոսանք անցավ նրա ամբողջ երկարությամբ՝ շալվարակից մինչև կանաչ գուլպաները։
- Դու էգ ես, Վառվառա, - ծոր տվեց նա, - դու պոռնիկ ես։
- Վասիսուալի, դու հիմար ես, - հանգիստ պատասխանեց կինը։
- Դու էգ գայլ ես, - շարունակեց Լոխանկինը նույն ծորուն եղանալով։ - Ես քեզ արհամարում եմ։ Սիրեկանիդ մոտ ես գնում ինձանից։ Ինձանից Գնում ես Պտիբուրդուկովի մոտ։ Զզվելի, դու այժմ ինձանից գնում ես այդ որորմելի Պտիբուրդուկովի մոտ։ Ահա թե ում մոտ ես գնում ինձանից։ Դու ուզում ես տռփանքի անձնատուր լինել նրա հետ։ Քավթառ էգ գայլ և այն էլ զզվելի։ 
Իր վշտով արբեցած, Լոխանկինը նույնիսկ չէր նկատում, որ խոսում է հնգոտնյա յամբով, թեև իր օրում բանաստեղծություն չէր գրել և չէր սիրում կարդալ դրանք։
- Վասիսուալի, վե՛րջ տուր միմոսությանը, - ասաց էգ գայլը, ուղեպարկը կապելով։ - Նայիր, թե ումն ես դու նման։ Գոնե լվացվեիր։ Ես գնում եմ։ Մնա՛ս բարով, Վասիսուալի։ Քո հացի քարտը թողնում եմ սեղանի վրա։