«Ֆեոդոր Դոստոևսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չNo edit summary |
|||
Տող 10. | Տող 10. | ||
*Ով տրամադրված է հեշտությամբ կորցնել հարգանքը ուրիշների նկատմամբ, նա ամենից առաջ, չի հարգում իրեն։ |
*Ով տրամադրված է հեշտությամբ կորցնել հարգանքը ուրիշների նկատմամբ, նա ամենից առաջ, չի հարգում իրեն։ |
||
*Ես չեմ կարող պատկերացնել այնպիսի վիճակ, որ երբևէ անելու բան չլինի։ |
*Ես չեմ կարող պատկերացնել այնպիսի վիճակ, որ երբևէ անելու բան չլինի։ |
||
*Միայն աշխատանքով ու պայքարով է ձեռք բերվում ինքնատիպությունը և սեփական արժանապատվության զգացումը։ |
|||
*Իսկական գործիչը, ճանապարհ ընկնելով, իր առջև անմիջապես տեսնում է այնքան գործեր, որ չի գանգատվի, թե իրեն չեն թողնում գործ անե, այլ անպայման կփնտրի-կգտնի և կհասցնի որևէ բան անել։ |
|||
*Առանց դրականի և գեղեցիկի սաղմերի մարդուն չի կարելի մանկությունից կյանք դուրս գալ, առանց դրականի և գեղեցիկի սաղմերի չի կարելի սերնդին ճանապարհ դուրս բերել։ |
|||
*Գլխավորը ոչ թե խելքն է, այլ այն, ինչը ուղղություն է տալիս նրան՝ բնավորությունը, հոգին, ազնիվ հատկանիշները, զարգացումը։ |
|||
==Աղբյուրներ== |
==Աղբյուրներ== |
00:35, 6 հունվարի 2009-ի տարբերակ
Ֆյոդոր Միխայելովիչ Դոստոևսկին (ռուսերեն՝ Фёдор Миха́йлович Достое́вский) (Նոյեմբերի 11, 1821 - Փետրվարի 9, 1881) ռուս վիպասան, ակնարկագիր, և փիլիսոփա է եղել, որի գործերից են «Ոճիր և Պատիժ» և «Կարամազով Եղբայրներ» գրքերը:
Քաղվածքներ
- Եթե ինձ չթողնեն գրել, կորած եմ ես: Շատ ավելի լավ կլիներ տասնհինգ տարվա բանտարկությունը՝ գրիչը ձեռքիս մեջ:[1]
- Արվեստը այնպիսի պահանջ է մարդու համար, ինչպես ուտելը և խմելը: Ստեղծագործության պահանջը, որն իր մեջ մարմնավորում է գեղեցկությունը, անբաժան է մարդուց:[1]
- Մարդը մի ամբողջ աշխարհ է, միայն թե նրա մեջ ազնիվ լինի հիմնական մղումը։
- Իմաստավորել և զգալ կարելի է, և նույնիսկ ճիշտ է, միանգամից, բայց միանգամից մարդ դառնալ անհնար է, պետք է մշակվել որպես մարդ։
- Ով տրամադրված է հեշտությամբ կորցնել հարգանքը ուրիշների նկատմամբ, նա ամենից առաջ, չի հարգում իրեն։
- Ես չեմ կարող պատկերացնել այնպիսի վիճակ, որ երբևէ անելու բան չլինի։
- Միայն աշխատանքով ու պայքարով է ձեռք բերվում ինքնատիպությունը և սեփական արժանապատվության զգացումը։
- Իսկական գործիչը, ճանապարհ ընկնելով, իր առջև անմիջապես տեսնում է այնքան գործեր, որ չի գանգատվի, թե իրեն չեն թողնում գործ անե, այլ անպայման կփնտրի-կգտնի և կհասցնի որևէ բան անել։
- Առանց դրականի և գեղեցիկի սաղմերի մարդուն չի կարելի մանկությունից կյանք դուրս գալ, առանց դրականի և գեղեցիկի սաղմերի չի կարելի սերնդին ճանապարհ դուրս բերել։
- Գլխավորը ոչ թե խելքն է, այլ այն, ինչը ուղղություն է տալիս նրան՝ բնավորությունը, հոգին, ազնիվ հատկանիշները, զարգացումը։
Աղբյուրներ