«Իմ հապալասե գիշերներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիքաղվածք-ից
Content deleted Content added
չNo edit summary
չNo edit summary
Տող 9. Տող 9.
* — Ինչպե՞ս հրաժեշտ տալ մի մարդու, առանց որի չես կարող պատկերացնել կյանքդ: Ես հրաժեշտ չտվեցի: Ես ոչինչ չասացի: Գիշերվա ավարտին ես ընտրեցի ամենաերկար ուղին, որպեսզի անցնեի ճանապարհը:
* — Ինչպե՞ս հրաժեշտ տալ մի մարդու, առանց որի չես կարող պատկերացնել կյանքդ: Ես հրաժեշտ չտվեցի: Ես ոչինչ չասացի: Գիշերվա ավարտին ես ընտրեցի ամենաերկար ուղին, որպեսզի անցնեի ճանապարհը:
* — Նամա՞կ ես գրում ընկերոջդ:<br />— Ո՜չ, պարզապես ծանոթիս:<br />— Ավելի հեշտ չէ՞ զանգելը:<br />— Նամակում երբեմն հաջողվում է ավելին ասել:
* — Նամա՞կ ես գրում ընկերոջդ:<br />— Ո՜չ, պարզապես ծանոթիս:<br />— Ավելի հեշտ չէ՞ զանգելը:<br />— Նամակում երբեմն հաջողվում է ավելին ասել:
* — Երբեմն ավելի լավ է ոչինչ չիմանալ: Լինում է այնպես, որ ոչ մի պատճառ չկա: <br /> — Ամեն բան իր պատճառն ունի:<br /> — Ահա քաղցրավենիքը: Գիշերը ողջ չիզքեյքը և խնձորի կարկանդակները վերացվում են: Դեղձի տորթից և շոկոլադային մուսից գրեթե ոչինչ չի մնացել: Բայց հապալասե կարկանդակը միշտ մնում է այնպես ինչպես պատրաստվել էր:<br /> — Իսկ ի՞նչը այն չէ հապալասե կարկանդակի հետ:<br /> — Հապալասե կարկանդակի հետ ամեն բան կարգին է: Այն ուղղակի չեն գնում, այդքան բան: Այն ոչնչում մեղավոր չէ, պարզապես այն ոչ ոք չի ուզում:
* — Երբեմն ավելի լավ է ոչինչ չիմանալ: Լինում է այնպես, որ ոչ մի պատճառ չկա: <br /> — Ամեն բան իր պատճառն ունի:<br /> — Ահա քաղցրավենիքը: Գիշերը ողջ չիզքեյքը և խնձորի կարկանդակները վերացվում են: Դեղձի տորթից և շոկոլադային մուսից գրեթե ոչինչ չի մնացել: Բայց հապալասե կարկանդակը միշտ մնում է այնպես, ինչպես պատրաստվել էր:<br /> — Իսկ ի՞նչը այն չէ հապալասե կարկանդակի հետ:<br /> — Հապալասե կարկանդակի հետ ամեն բան կարգին է: Այն ուղղակի չեն գնում, այդքան բան: Այն ոչնչում մեղավոր չէ, պարզապես այն ոչ ոք չի ուզում:
* Մենք հեռանում են, և մեզնից մնում են միայն օտար հիշողությունները:
* Մենք հեռանում ենք, և մեզնից մնում են միայն օտար հիշողությունները:
* Ինչպիսի՞ն դու ինձ հիշեցիր. աղջիկ, որը սիրում է հապալասե կարկանդա՞կ, թե՞ կոտրված սրտով աղջիկ:
* Ինչպիսի՞ն դու ինձ հիշեցիր. աղջիկ, որը սիրում է հապալասե կարկանդա՞կ, թե՞ կոտրված սրտով աղջիկ:
* Որոշ մարդիկ մեզ համար պարզապես հայելի են, նրանք շրջապատում են մեզ և թույլ են տալիս հասկանալ, թե ով ենք մենք: Յուրաքանչյուր արտացոլանք համեմատում է մեզ ինքներս մեզ հետ, Էլիզաբեթ:
* Որոշ մարդիկ մեզ համար պարզապես հայելի են, նրանք շրջապատում են մեզ և թույլ են տալիս հասկանալ, թե ով ենք մենք: Յուրաքանչյուր արտացոլանք համեմատում է մեզ ինքներս մեզ հետ, Էլիզաբեթ:

13:19, 25 Հուլիսի 2015-ի տարբերակ

Վիքիպեդիա
Վիքիպեդիա
Կարդացե՛ք Իմ հապալասե գիշերներ հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում:


«Իմ հապալասե գիշերներ» (անգլ.՝ My Blueberry Nights), ռեժիսոր Վոնգ Կարվայի 2007 թվականին նկարահանած արտհաուս-մելոդրաման:

Մեջբերումներ

  • Մարդիկ փախչում են սիրուց, որովհետև վախենում են մերժված լինելուց:
  •  — Ինչու՞ ես պահում բանալիները:
    — Որովհետև եթե ես դրանք դեն նետեմ, դռները, որոնց դրանք համապատասխանում են, այլևս երբեք չեն բացվի, իսկ դա ես չէ, որ պետք է որոշեմ:
    — Կարող է պատահել, որ եթե նույնիսկ համապատասխանեն դռանը, դու, միևնույնն է, չես կարող այն բացել:
    — Կամ էլ դռան ետևում լիովին այլ մարդ կգտնվի:
  •  — Իսկ ի՞նչ է պատահել նրա հետ:
     — Կյանք է պատահել, ժամանակ է պատահել… Ինչպես հաճախ պատահում է:
     — Միգուցե պարզապես հենց այդ մարդը չէ՞:
     — Միգուցե պարզապես հենց այդ զգացմունքնե՞րը չեն:
  •  — Դու ասացիր սևահե՞ր, հասական էլ մոտավորապես 1,80: Մսային ռուլեթը, սթեյքը և առավել ևս՝ ձկնային ֆիլեն այդ նկարագրությանը չեն համապատասխանում:
  •  — Ինչպե՞ս հրաժեշտ տալ մի մարդու, առանց որի չես կարող պատկերացնել կյանքդ: Ես հրաժեշտ չտվեցի: Ես ոչինչ չասացի: Գիշերվա ավարտին ես ընտրեցի ամենաերկար ուղին, որպեսզի անցնեի ճանապարհը:
  •  — Նամա՞կ ես գրում ընկերոջդ:
    — Ո՜չ, պարզապես ծանոթիս:
    — Ավելի հեշտ չէ՞ զանգելը:
    — Նամակում երբեմն հաջողվում է ավելին ասել:
  •  — Երբեմն ավելի լավ է ոչինչ չիմանալ: Լինում է այնպես, որ ոչ մի պատճառ չկա:
     — Ամեն բան իր պատճառն ունի:
     — Ահա քաղցրավենիքը: Գիշերը ողջ չիզքեյքը և խնձորի կարկանդակները վերացվում են: Դեղձի տորթից և շոկոլադային մուսից գրեթե ոչինչ չի մնացել: Բայց հապալասե կարկանդակը միշտ մնում է այնպես, ինչպես պատրաստվել էր:
     — Իսկ ի՞նչը այն չէ հապալասե կարկանդակի հետ:
     — Հապալասե կարկանդակի հետ ամեն բան կարգին է: Այն ուղղակի չեն գնում, այդքան բան: Այն ոչնչում մեղավոր չէ, պարզապես այն ոչ ոք չի ուզում:
  • Մենք հեռանում ենք, և մեզնից մնում են միայն օտար հիշողությունները:
  • Ինչպիսի՞ն դու ինձ հիշեցիր. աղջիկ, որը սիրում է հապալասե կարկանդա՞կ, թե՞ կոտրված սրտով աղջիկ:
  • Որոշ մարդիկ մեզ համար պարզապես հայելի են, նրանք շրջապատում են մեզ և թույլ են տալիս հասկանալ, թե ով ենք մենք: Յուրաքանչյուր արտացոլանք համեմատում է մեզ ինքներս մեզ հետ, Էլիզաբեթ:
  •  — Դու տարօրինակ կերպով ես ինձ նայում:
    — Դու փոքր-ինչ ուրիշ ես դարձել… Կամ էլ ես եմ փոխվել:
  • Վերջիվերջո, դժվար չէ անցնել փողոցը: Գլխավորը ով է սպասում քեզ հակառակ կողմում:
  • Հետո դրանք հասան մի ռուս աղջկա, որը բանալիներ էր հավաքում և հիանում էր մայրամուտներով: Ցավոք, մայրամուտներն այլևս նրան դուր չէին գալիս, և նրանք լուծվեցին դրանցից մեկի ժամանակ:
  • Եթե ես ինձ համար սովորություն ընտրեի, ես կընտրեի հապալասե կարկանդակները:
  • Այսօր ես սովորել չվստահել մարդկանց: Փառք Աստծո, դա ինձ մոտ չի ստացվում:
  • Վստահի՛ր մարդկանց, բայց հաշվիր խաղաքարտերը: Գիտե՞ս դա ինչ է նշանակում: Ոչ ոքի մի՛ վստահիր:
  • Ես 17 տարեկան էի, երբ նա ինձ կանգնեցրեց ղեկի մոտ: Ես հարբած էի: «Դուք խմա՞ծ եք, միսս» — և ես նրան ժպտացի: Ով գիտեր, որ դրանից հետո մենք կամուսնանանք: