«Ալբերտ Վարդանյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 3. | Տող 3. | ||
== Քաղվածքներ == |
== Քաղվածքներ == |
||
* Կարևորն առաջին հերթին [[մարդ]], քաղաքացի լինելն է, ով ունի ինչ-որ տեսակ, մտածողություն, պրոբլեմներին ականջալուր է, և կարող է այդ ամենը խոսք դարձնելով՝ ուղղել [[Հասարակություն|հասարակությանը]]՝ լինի դրանք [[Գեղեցկություն|գեղեցկության]], [[Քաղաքականություն|քաղաքականության]] կամ սոցիալական խնդիրներին առնչվող հարցեր: Հասարակական ամեն մի խնդիրը թեմա է, և արվեստագետն էլ պետք է ունենա այդ ամենը տեսնելու, զգալու ընդունակություն, որ կարողանա ստեղծագործել: Ասում են՝ վերքը տիրոջն է ցավ տալիս: Երբ պրոբլեմը դարձնում ես քոնը, այդ [[ժամանակ]] նոր ստեղծագործությունը կարող է հաջողություն ունենալ: Երբ շատ մակերեսորեն ես մտածում, երբ խնդիրը քեզ համար շատ կարևոր չէ, չես կարող մատուցել այնպես, որ ուրիշը ուշադրություն դարձնի: Այսինքն՝ այն էներգիան, որով դու աշխատում ես, դնում ես գործի մեջ, պետք է այնքան շատ լինի, որ դիմացինին հրապուրի և ուշադրության արժանա<ref name="համակարգ">[http://www.asparez.am/albert_vardanyan_harcazruyc-hy/#.WJJHQn99iUk «Այս չարդարացված համակարգը լրիվ փոխելու անհրաժեշտություն կա»]</ref>: |
* Կարևորն առաջին հերթին [[մարդ]], քաղաքացի լինելն է, ով ունի ինչ-որ տեսակ, մտածողություն, պրոբլեմներին ականջալուր է, և կարող է այդ ամենը խոսք դարձնելով՝ ուղղել [[Հասարակություն|հասարակությանը]]՝ լինի դրանք [[Գեղեցկություն|գեղեցկության]], [[Քաղաքականություն|քաղաքականության]] կամ սոցիալական խնդիրներին առնչվող հարցեր: Հասարակական ամեն մի խնդիրը թեմա է, և արվեստագետն էլ պետք է ունենա այդ ամենը տեսնելու, զգալու ընդունակություն, որ կարողանա ստեղծագործել: Ասում են՝ վերքը տիրոջն է ցավ տալիս: Երբ պրոբլեմը դարձնում ես քոնը, այդ [[ժամանակ]] նոր ստեղծագործությունը կարող է հաջողություն ունենալ: Երբ շատ մակերեսորեն ես մտածում, երբ խնդիրը քեզ համար շատ կարևոր չէ, չես կարող մատուցել այնպես, որ ուրիշը ուշադրություն դարձնի: Այսինքն՝ այն էներգիան, որով դու աշխատում ես, դնում ես գործի մեջ, պետք է այնքան շատ լինի, որ դիմացինին հրապուրի և ուշադրության արժանա<ref name="համակարգ">[http://www.asparez.am/albert_vardanyan_harcazruyc-hy/#.WJJHQn99iUk «Այս չարդարացված համակարգը լրիվ փոխելու անհրաժեշտություն կա»]</ref>: |
||
* Երբ արժեքներն իրենց տեղում չեն, երբ մտավորականի փոխարեն մեկ այլ անարժանն է հարգված ու լսելի, այդ դեպքում մտավորականն այլևս ձայն չունի, ասելիք չունի: Նա արդեն խխունջի նման կքաշվի իր պատյանի մեջ և խելոք իր գործը, իր առաքելությունը կկատարի |
* Երբ արժեքներն իրենց տեղում չեն, երբ մտավորականի փոխարեն մեկ այլ անարժանն է հարգված ու լսելի, այդ դեպքում մտավորականն այլևս ձայն չունի, ասելիք չունի: Նա արդեն խխունջի նման կքաշվի իր պատյանի մեջ և խելոք իր գործը, իր առաքելությունը կկատարի<ref name="համակարգ" />: |
||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
12:13, 29 Օգոստոսի 2020-ի տարբերակ
Ալբերտ Հրաչի Վարդանյան (1954, մարտի 18, Լենինական), հայ քանդակագործ, ՀՀ վաստակավոր նկարիչ (2013):
Քաղվածքներ
- Կարևորն առաջին հերթին մարդ, քաղաքացի լինելն է, ով ունի ինչ-որ տեսակ, մտածողություն, պրոբլեմներին ականջալուր է, և կարող է այդ ամենը խոսք դարձնելով՝ ուղղել հասարակությանը՝ լինի դրանք գեղեցկության, քաղաքականության կամ սոցիալական խնդիրներին առնչվող հարցեր: Հասարակական ամեն մի խնդիրը թեմա է, և արվեստագետն էլ պետք է ունենա այդ ամենը տեսնելու, զգալու ընդունակություն, որ կարողանա ստեղծագործել: Ասում են՝ վերքը տիրոջն է ցավ տալիս: Երբ պրոբլեմը դարձնում ես քոնը, այդ ժամանակ նոր ստեղծագործությունը կարող է հաջողություն ունենալ: Երբ շատ մակերեսորեն ես մտածում, երբ խնդիրը քեզ համար շատ կարևոր չէ, չես կարող մատուցել այնպես, որ ուրիշը ուշադրություն դարձնի: Այսինքն՝ այն էներգիան, որով դու աշխատում ես, դնում ես գործի մեջ, պետք է այնքան շատ լինի, որ դիմացինին հրապուրի և ուշադրության արժանա[1]:
- Երբ արժեքներն իրենց տեղում չեն, երբ մտավորականի փոխարեն մեկ այլ անարժանն է հարգված ու լսելի, այդ դեպքում մտավորականն այլևս ձայն չունի, ասելիք չունի: Նա արդեն խխունջի նման կքաշվի իր պատյանի մեջ և խելոք իր գործը, իր առաքելությունը կկատարի[1]:
