«Սարգիս Հովսեփյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 2. | Տող 2. | ||
== Քաղվածքներ == |
== Քաղվածքներ == |
||
* Ինձ հուզում են [[մարդ]]կանց սոցիալական խնդիրները, մեր երկրի ինքնիշխանությանն ու անվտանգությանը վերաբերող հարցերը, համաշխարհային քաղաքական, մշակութային, գաղափարական միտումները: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել: Չեմ հավատում ապաքաղաքական [[արվեստ]]ի գոյության հնարավորությանը, եթե անգամ այն ստեղծվել է ոչ քաղաքական մոտիվներով, |
* Ինձ հուզում են [[մարդ]]կանց սոցիալական խնդիրները, մեր երկրի ինքնիշխանությանն ու անվտանգությանը վերաբերող հարցերը, համաշխարհային քաղաքական, մշակութային, գաղափարական միտումները: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել: Չեմ հավատում ապաքաղաքական [[արվեստ]]ի գոյության հնարավորությանը, եթե անգամ այն ստեղծվել է ոչ քաղաքական մոտիվներով, և եթե նույնիսկ [[քաղաքականություն]]ն այնտեղ ընդհանրապես չի նկատվում. լինի դա [[երաժշտություն]], [[կերպարվեստ]], [[թատրոն]], [[կինո]] կամ [[գրականություն]]<ref name="aravot">[https://www.aravot.am/2015/01/17/532829/? Գրող, սցենարիստ Սարգիս Հովսեփյանը չի թաքցնում իր՝ քաղաքականացված լինելը]</ref>: |
||
* Արվեստն ու մասնավորապես գրականությունը, ինքնին բազմաշերտ |
* Արվեստն ու մասնավորապես գրականությունը, ինքնին բազմաշերտ երևույթներ են, և ընթերցողն, իհարկե, իր հետաքրքրություններից, [[գիտելիք]]ներից ու նախընտրություններից ելնելով՝ կարող է տեքստի մեջ հետևել սյուժեին, ոճին կամ մեկ այլ բանի, բայց որևէ միջավայր նկարագրված, ֆիքսված ստեղծագործության մեջ միշտ ներկայացնում է կոնկրետ հասարակական հասարակարգի համակեցության ձևեր կամ դրանց տեսլական…<ref name="aravot" />: |
||
* Մնում եմ իմ համոզմունքին, որ ապաքաղաքական ոչինչ չկա… Այլ բան է, թե քաղաքականությունն ինչպես է առկա կոնկրետ ստեղծագործության մեջ, նկատի ունեմ՝ արդյո՞ք այն իրենով չի փոխարինել արվեստին…<ref name="aravot" />: |
|||
* [[Հայաստան]]ում ապրողներս պիտի հասկանանք, որ միայն մի [[ճանապարհ]] գոյություն ունի՝ ստեղծել ամուր պետականություն, որը կարող է առավելագույնս պաշտպանել սեփական քաղաքացիների անվտանգությունը, հաշվի առնելով մեր ռազմատենչ հարևաններին, պետք է դադարել էթնիկ կամ կրոնական համայնք լինել սեփական երկրում: Դա անշուշտ հեշտ չի լինի, կուղեկցվի հուսահատություններով ու խոչընդոտներով, հաճախ էլ մեր կարծրացած պատկերացումները հաղթահարելու բարդություններով: Դա միակ ու հնարավոր տարբերակն է»<ref name="aravot" />: |
|||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
19:22, 27 փետրվարի 2020-ի տարբերակ
Սարգիս Հովսեփյան (հունիսի 24, 1977, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ արձակագիր, դրամատուրգ, սցենարիստ: Հայաստանի գրողների միության անդամ (2013):
Քաղվածքներ
- Ինձ հուզում են մարդկանց սոցիալական խնդիրները, մեր երկրի ինքնիշխանությանն ու անվտանգությանը վերաբերող հարցերը, համաշխարհային քաղաքական, մշակութային, գաղափարական միտումները: Այլ կերպ չէր էլ կարող լինել: Չեմ հավատում ապաքաղաքական արվեստի գոյության հնարավորությանը, եթե անգամ այն ստեղծվել է ոչ քաղաքական մոտիվներով, և եթե նույնիսկ քաղաքականությունն այնտեղ ընդհանրապես չի նկատվում. լինի դա երաժշտություն, կերպարվեստ, թատրոն, կինո կամ գրականություն[1]:
- Արվեստն ու մասնավորապես գրականությունը, ինքնին բազմաշերտ երևույթներ են, և ընթերցողն, իհարկե, իր հետաքրքրություններից, գիտելիքներից ու նախընտրություններից ելնելով՝ կարող է տեքստի մեջ հետևել սյուժեին, ոճին կամ մեկ այլ բանի, բայց որևէ միջավայր նկարագրված, ֆիքսված ստեղծագործության մեջ միշտ ներկայացնում է կոնկրետ հասարակական հասարակարգի համակեցության ձևեր կամ դրանց տեսլական…[1]:
- Մնում եմ իմ համոզմունքին, որ ապաքաղաքական ոչինչ չկա… Այլ բան է, թե քաղաքականությունն ինչպես է առկա կոնկրետ ստեղծագործության մեջ, նկատի ունեմ՝ արդյո՞ք այն իրենով չի փոխարինել արվեստին…[1]:
- Հայաստանում ապրողներս պիտի հասկանանք, որ միայն մի ճանապարհ գոյություն ունի՝ ստեղծել ամուր պետականություն, որը կարող է առավելագույնս պաշտպանել սեփական քաղաքացիների անվտանգությունը, հաշվի առնելով մեր ռազմատենչ հարևաններին, պետք է դադարել էթնիկ կամ կրոնական համայնք լինել սեփական երկրում: Դա անշուշտ հեշտ չի լինի, կուղեկցվի հուսահատություններով ու խոչընդոտներով, հաճախ էլ մեր կարծրացած պատկերացումները հաղթահարելու բարդություններով: Դա միակ ու հնարավոր տարբերակն է»[1]:
Ծանոթագրություններ
