«Աշոտ Մելքոնյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Նոր էջ «'''Աշոտ Աղասու Մելքոնյան''' (1961, փետրվարի 16, Ախալքալաք), հայ պատմաբան, պատմական գիտությունների դոկտո...»: |
No edit summary |
||
| Տող 2. | Տող 2. | ||
== Քաղվածքներ == |
== Քաղվածքներ == |
||
* Խորապես համոզված եմ, որ այդ տարածաշրջանում ապրող [[հայ]]երն ու վրացիները, որոնք ընդհանուր պատմություն ունեն, անցել են քաղաքական և կրթական միանման ճանապարհ, պարզապես դատապարտված են լինել միասին, կողք կողքի ապրել և չեն կարող վատ, թշնամական հարաբերություններ ունենալ<ref name="armeniasputnik.am">[https://armeniasputnik.am/politics/20190607/19026369/vrastany-tuyl-chi-tvel-vor-patmaban-ashot-melqonyany-mtni-harazat-akhalqalaq.html Վրաստանը թույլ չի տվել, որ պատմաբան Աշոտ Մելքոնյանը մտնի հարազատ Ախալքալաք]</ref>: |
* Խորապես համոզված եմ, որ այդ տարածաշրջանում ապրող [[հայ]]երն ու վրացիները, որոնք ընդհանուր պատմություն ունեն, անցել են քաղաքական և կրթական միանման [[ճանապարհ]], պարզապես դատապարտված են լինել միասին, կողք կողքի ապրել և չեն կարող վատ, թշնամական հարաբերություններ ունենալ<ref name="armeniasputnik.am">[https://armeniasputnik.am/politics/20190607/19026369/vrastany-tuyl-chi-tvel-vor-patmaban-ashot-melqonyany-mtni-harazat-akhalqalaq.html Վրաստանը թույլ չի տվել, որ պատմաբան Աշոտ Մելքոնյանը մտնի հարազատ Ախալքալաք]</ref>: |
||
*Ինձ համար սա առանձնակի նշանակություն ունի, քանի որ Ախալքալաքն իմ հարազատ քաղաքն է, ես այստեղ եմ ծնվել, մեծացել, ավարտել դպրոցը։ Այդ կոչումն ինձ համար շատ թանկ է, և նման վերաբերմունքն ինձ համար անհասկանալի է<ref name="armeniasputnik.am" />: |
*Ինձ համար սա առանձնակի նշանակություն ունի, քանի որ Ախալքալաքն իմ հարազատ քաղաքն է, ես այստեղ եմ ծնվել, մեծացել, ավարտել դպրոցը։ Այդ կոչումն ինձ համար շատ թանկ է, և նման վերաբերմունքն ինձ համար անհասկանալի է<ref name="armeniasputnik.am" />: |
||
*Կարծում եմ` դա Առաջին աշխարհամարտն է, երբ համահայկական մտածողություն ունեցող |
*Կարծում եմ` դա Առաջին աշխարհամարտն է, երբ համահայկական մտածողություն ունեցող [[բանաստեղծ]]ը հասկանում էր, որ հնարավորություն է ընձեռվել մեր բռնազավթված [[հայրենիք]]ի մնացած մասը ևս ազատագրելու և միացյալ [[Հայաստան]] ստեղծելու համար: Պատահական չէ, որ դեռ պատերազմը չսկսված [[Հովհաննես Թումանյան|Թումանյանը]] 1914 թվականի հոկտեմբերին ստեղծեց Հայ գաղթականների օգնության կոմիտե և հետագայում այդ գործունեությունը շարունակեց նաև 17-18թթ` «Մեկ հայ, մեկ ոսկի» շարժումը նախաձեռնելով: Նա հազարավոր հայ որբուկների փրկեց [[գերություն]]ից: Ռուսական ոսկե տասանոցները յուրաքանչյուր հայ մանուկի համար վճարելով կարողացավ նրանց վերադարձնել հայրենիք, և Ալեքսանդրապոլի, Էջմիածնի, Երևանի, Թիֆլիսի որբանոցներում մնալով այդ երեխաները նորից վերահայացան<ref>[https://www.aravot.am/2019/10/21/1073288/ Աշոտ Մելքոնյանը մանրամասնեց, թե ինչու էր Թումանյանն ատրճանակ գնել]</ref>: |
||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
17:51, 16 փետրվարի 2020-ի տարբերակ
Աշոտ Աղասու Մելքոնյան (1961, փետրվարի 16, Ախալքալաք), հայ պատմաբան, պատմական գիտությունների դոկտոր (2002), պրոֆեսոր (2004), ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ (2006), ակադեմիկոս (2015):
Քաղվածքներ
- Խորապես համոզված եմ, որ այդ տարածաշրջանում ապրող հայերն ու վրացիները, որոնք ընդհանուր պատմություն ունեն, անցել են քաղաքական և կրթական միանման ճանապարհ, պարզապես դատապարտված են լինել միասին, կողք կողքի ապրել և չեն կարող վատ, թշնամական հարաբերություններ ունենալ[1]:
- Ինձ համար սա առանձնակի նշանակություն ունի, քանի որ Ախալքալաքն իմ հարազատ քաղաքն է, ես այստեղ եմ ծնվել, մեծացել, ավարտել դպրոցը։ Այդ կոչումն ինձ համար շատ թանկ է, և նման վերաբերմունքն ինձ համար անհասկանալի է[1]:
- Կարծում եմ` դա Առաջին աշխարհամարտն է, երբ համահայկական մտածողություն ունեցող բանաստեղծը հասկանում էր, որ հնարավորություն է ընձեռվել մեր բռնազավթված հայրենիքի մնացած մասը ևս ազատագրելու և միացյալ Հայաստան ստեղծելու համար: Պատահական չէ, որ դեռ պատերազմը չսկսված Թումանյանը 1914 թվականի հոկտեմբերին ստեղծեց Հայ գաղթականների օգնության կոմիտե և հետագայում այդ գործունեությունը շարունակեց նաև 17-18թթ` «Մեկ հայ, մեկ ոսկի» շարժումը նախաձեռնելով: Նա հազարավոր հայ որբուկների փրկեց գերությունից: Ռուսական ոսկե տասանոցները յուրաքանչյուր հայ մանուկի համար վճարելով կարողացավ նրանց վերադարձնել հայրենիք, և Ալեքսանդրապոլի, Էջմիածնի, Երևանի, Թիֆլիսի որբանոցներում մնալով այդ երեխաները նորից վերահայացան[2]:
Ծանոթագրություններ
