«Անտուան Մեյե»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիքաղվածք-ից
Content deleted Content added
չNo edit summary
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:Meillet - Esquisse d'une grammaire comparée de l'arménien classique (1936).djvu|thumb|200px|Մեյեի «Դասական հայերենի համեմատական քերականության ուրվագիծը» աշխատանքը [կտտացնել պատկերին գրքում թերթելու համար]]]
[[Պատկեր:Meillet - Esquisse d'une grammaire comparée de l'arménien classique (1936).djvu|thumb|200px|Մեյեի «Դասական հայերենի համեմատական քերականության ուրվագիծը» աշխատանքը [կտտացնել պատկերին գրքում թերթելու համար]]]


'''Փոլ Ժյուլ Անտուան Մեյեն''' (ֆրանսերեն՝ ''Paul Jules Antoine Meillet'') ([[նոյեմբերի 11]], [[1866]] - [[սեպտեմբերի 21]], [[1936]]) վաղ քսաներրորդ դարի [[w:Ֆրանսիա|ֆրանսիացի]] ամենակարևոր լեզվագետներից է եղել: 1890 թվականին մի հետազոտական խմբի հետ ճամբորդում է Կովկաս, որտեղ և սովորում է հայերեն:
'''Փոլ Ժյուլ Անտուան Մեյեն''' (ֆրանսերեն՝ ''Paul Jules Antoine Meillet'') ([[նոյեմբերի 11]], [[1866]] - [[սեպտեմբերի 21]], [[1936]]) վաղ քսաներրորդ դարի [[w:Ֆրանսիա|ֆրանսիացի]] ամենակարևոր լեզվագետներից է եղել: [[1890]] թվականին մի հետազոտական խմբի հետ ճամբորդում է [[w:Կովկաս|Կովկաս]], որտեղ և սովորում է [[w:հայերեն|հայերեն]]:


==Քաղվածքներ==
==Քաղվածքներ==

09:48, 17 Դեկտեմբերի 2010-ի տարբերակ

Մեյեի «Դասական հայերենի համեմատական քերականության ուրվագիծը» աշխատանքը [կտտացնել պատկերին գրքում թերթելու համար]

Փոլ Ժյուլ Անտուան Մեյեն (ֆրանսերեն՝ Paul Jules Antoine Meillet) (նոյեմբերի 11, 1866 - սեպտեմբերի 21, 1936) վաղ քսաներրորդ դարի ֆրանսիացի ամենակարևոր լեզվագետներից է եղել: 1890 թվականին մի հետազոտական խմբի հետ ճամբորդում է Կովկաս, որտեղ և սովորում է հայերեն:

Քաղվածքներ

  • Յայտնի է, որ այբուբենը գլուխ֊գործոց մըն է: Հայ հնչաբանութեան հնչիւններէն իւրաքանչիւրը յատուկ նշանով մը նոթագրուած է եւ դրոյթը այնքան լաւ հաստատուած է, որ հայ ազգին հայթայթած է հնչիւնաբանութեան վերջնական արտայայտութիւն մը, արտայայտութիւն՝ որ պահպանուած է մինչեւ այսօր առանց փոփոխութիւն մը կրելու, առանց բարելաւում մը ստանալու կամ պէտք ունենալու, վասնզի սկիզբէն իսկ անիկա կատարեալ է:[1]
  • Հայերէնը ոչ միայն կը հաւասարի եւրոպական լեզուներու, հապա կը գերազանցէ զանոնք: Ոճի տեսակէտով հնդեւրոպական ոչ մէկ լեզու չի գերազանցեր հայերէնը, նոյնիսկ չի հաւասարիր անոր:[1]
  • Երբ կազմաւորուած էր հայ գրականութիւնը, ժամանակակից Եւրոպայի մեծ ազգերէն ոչ մէկը դեռեւս կար... Այն ժամանակաշրջանին, երբ Ֆրանսիա կամ Անգլիա անունը նոյնիսկ գոյութիւն չուներ, Հայաստանը մեծ դեր խաղացած է պատմութեան մէջ... եւ ունէր ազգային գրական այնպիսի հնութիւն, որ երկար դարերով կը գերազանցէր եւրոպական ազգերու հեղինակածները:[1]
  • Աւելի քան 2700֊մայր լեզուներէն հինգէն մէկն է հայոց մեծասքանչ լեզուն:[1]

Աղբյուրներ

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Նշան Որբերեան:Վկայութիւններ հայոց լեզուի մասին (2010-02-20)։ Վերստացված է՝ 2010-12-17։


Արտաքին հղումներ