«Ալբեր Կամյու»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
| Տող 2. | Տող 2. | ||
'''Ալբեր Կամյու''' ({{lang-fr|Albert Camus}}, նոյեմբերի 7, [[1913]] — հունվարի 4, [[1960]]), ալժիրաֆրանսիացի գրող և աբսուրդիստ փիլիսոփա։ Նա եղել է 1957 թվականի գրականության Նոբելյան մրցանակակիրը։ |
'''Ալբեր Կամյու''' ({{lang-fr|Albert Camus}}, նոյեմբերի 7, [[1913]] — հունվարի 4, [[1960]]), ալժիրաֆրանսիացի գրող և աբսուրդիստ փիլիսոփա։ Նա եղել է 1957 թվականի գրականության Նոբելյան մրցանակակիրը։ |
||
== Քաղվածքներ == |
|||
* Նուրբ սպիտակեղենի հանդեպ ճաշակը դեռևս չի ենթադրում, որ ոտքերը պետք է կեղտոտ լինեն։ |
* Նուրբ սպիտակեղենի հանդեպ ճաշակը դեռևս չի ենթադրում, որ ոտքերը պետք է կեղտոտ լինեն։ |
||
:: ''«[[Անկումը]]»'' |
:: ''«[[Անկումը]]»'' |
||
12:51, 20 Օգոստոսի 2016-ի տարբերակ
Ալբեր Կամյու (ֆր.՝ Albert Camus, նոյեմբերի 7, 1913 — հունվարի 4, 1960), ալժիրաֆրանսիացի գրող և աբսուրդիստ փիլիսոփա։ Նա եղել է 1957 թվականի գրականության Նոբելյան մրցանակակիրը։
Քաղվածքներ
- Նուրբ սպիտակեղենի հանդեպ ճաշակը դեռևս չի ենթադրում, որ ոտքերը պետք է կեղտոտ լինեն։
- Մենք աքսորել ենք գեղեցկությանը. Հույները հանուն նրան զորք վերցրին։
- «Հելենի Աքսորումը» (1948)
- Մենք մեր թիկունքն ենք թեքում բնությանը. ամաչում ենք գեղեցկությունից։ Մեր թշվառ ողբերգություններից կաժչում է գրասենյակի հոտը, և այն արյունը որ կաթում է նրանցից՝ տպագրողի թանաքն է։
- «Հելենի Աքսորումը» (1948)
- Միայն նա է հարուստ, ով գրպանի փող ունի[1]։
- Մարդը միակ էակն է, որը հրաժարվում է լինել այն, ինչ կա։
- «Ապստամբած մարդը»
- Պատիվը աղքատների վերջին հարստությունն է[2]։
- Բոլորը խաբում են։ Լավ խաբել. ահա, թե ինչ է պետք[2]։
- Հուսահատվելու սովորությունն ավելի սարսափելի է, քան ինքնին հուսահատությունը[2]։
- Եթե աշխարհը պարզ լիներ, չէր լինի արվեստը[2]։
- Մարդը լիովին մեղավոր չէ. նա չի սկսել պատմությունը։ Ոչ էլ բոլորովին անմեղ է, քանզի շարունակում է այն[2]։
- Մի սպասեք վերջին դատաստանին։ Այն տեղի է ունենում ամեն օր[2]։
- Հեղափոխությունը դեռեւս գոյություն չունեցող մարդուն սիրելն է[2]։
- Աշխարհը գեղեցիկ է և նրանից դուրս փրկություն չկա [3]:
Ծանոթագրություններ
