«Մենություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ փոխարինվեց: Reflist → Ծանցանկ |
չ oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 8. | Տող 8. | ||
===[[Գոթհոլդ Լեսսինգ]]=== |
===[[Գոթհոլդ Լեսսինգ]]=== |
||
*Միայնակ ուրախանալը տխուր բան |
*Միայնակ ուրախանալը տխուր բան է<ref name=sur>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=314}}</ref>։ |
||
===[[Գաբրիել Մարսել]]=== |
===[[Գաբրիել Մարսել]]=== |
||
*Մի տառապանք կա սոսկ. լինել |
*Մի տառապանք կա սոսկ. լինել միայնակ<ref>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=311}}</ref>։ |
||
===[[Ֆիլիպ Սիդնեյ]]=== |
===[[Ֆիլիպ Սիդնեյ]]=== |
||
*Երբեք մենակ չի լինի այն մարդը, որին ուղեկցում է [[գիրք]]ը, |
*Երբեք մենակ չի լինի այն մարդը, որին ուղեկցում է [[գիրք]]ը, գաղափարը<ref>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=181}}</ref>։ |
||
===[[Ջոն Ստայնբեք]]=== |
===[[Ջոն Ստայնբեք]]=== |
19:43, 17 Ապրիլի 2016-ի տարբերակ
Աղբյուրով
Գրիգոր Գուրզադյան
- Այո՛, մարդ-տիեզերական մարմինը մի եզակի ու անկրկնելի երևույթ է տիեզերքում, իր մենության ու միայնակության մեջ ապշեցուցիչ մի առեղծված։ Ու, թերևս, տիեզերական «կարմիր գրքում» գրանցվելիք մի արժեք՝ ինքնաոչնչացման եզր հասցված...[1]
Գոթհոլդ Լեսսինգ
- Միայնակ ուրախանալը տխուր բան է[2]։
Գաբրիել Մարսել
- Մի տառապանք կա սոսկ. լինել միայնակ[3]։
Ֆիլիպ Սիդնեյ
Ջոն Ստայնբեք
- Մենք միայնակ կենդանիներ ենք։ Մեր բոլոր կյանքը անց ենք կացնում փորձելով պակաս միայնակ լինենք։ Մեր ամենահնագույն մեթոդներից պատմվածք պատմելն է՝ լսողին աղաչելով, որ ասի—կամ զգա -- «Այո, դա այդպես է, կամ գոնե դա այդպես է ինչպես ես եմ զգում: Դու այնքան, որ կարծում էիր, մենակ չես:»
- «Ի հարգանք բառերի» (անգլերեն՝ In Awe of Words), Դը Էքսոնիան (The Exonian), 75-րդ ամյակի հրատարակչություն, Էքսեթերի համալսարան (1930)
Առանց աղբյուրի
Ֆրիդրիխ Նիցշե
- «Ես մարդկանց մոտիկությունից չեմ փախչում, հենց հեռուն, մարդու և մարդու միջև մշտնջենական հեռուն է, որ ինձ մենություն է քշում»։
- Վախկոտը չգիտի, թե ինչ բան է մենությունը. նրա աթոռի հետևում միշտ մի թշնամի է կանգնած։
- Մենությունը մեզ ավելի խիստ է սարքում ինքներս մեր և ավելի կարոտյալ՝ մարդկանց հանդեպ. երկուսով էլ այն բարելավում է բնավորությունը։
- Մենության մեջ մենակին հոշոտողն ինքն է, բազմության մեջ նրան հոշոտողները բազում են։ Դե ընտրի՛ր։
- Նա միայնակ է և ոչինչ չունի, բացի իր մտքերից, ի՛նչ կա զարմանալի, որ նա հաճախ նրանց հետ տրվում է գրգանքի և չարաճճիություններ է անում և քաշում է նրանց ականջները։- Իսկ դուք, անտաշնե՛ր, ասում եք՝ նա թերահավատ է։
- Ես միայն հիմա եմ մենակ, ես տենչում էի մարդկանց, ես փնտրում էի մարդկանց - ես միշտ միայն ինքս ինձ գտա - և այլևս չե՜մ տենչում ինձ։
- Շատ մենակի համար աղմուկն արդեն սփոփանք է։
Նորվեգական առածներ
- Փոքր, բայց հիանալի խնջույք, ասաց մարդը, որը մենակ էր խմում։
Աղբյուրներ
- ↑ Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան, ed (2002). Մտքի Հրավառություն. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 199. ISBN 99930-2-263-2.
- ↑ Սուրեն Գրիգորյան, ed (2006). Ասույթներ. «Լուսաբաց հրատարակչատուն». էջ 314.
- ↑ Սուրեն Գրիգորյան, ed (2006). Ասույթներ. «Լուսաբաց հրատարակչատուն». էջ 311.
- ↑ Փառանձեմ Վարդունի, ed (1974). Մտերիմ Խոսքեր. «Հայաստան» Հրատարակչություն. էջ 181.