«Զապել Եսայան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ →top: clean up, փոխարինվեց: ⌊⌊⌊⌊M10⌋⌋⌋⌋ '''Զապել Եսայանը''' (փետրվարի 4, ⌊⌊⌊⌊M11⌋⌋⌋⌋ - ⌊⌊⌊⌊M12⌋⌋⌋⌋ → ⌊⌊⌊⌊M10⌋⌋ oգտվելով [[Վիքիպեդիա:Ավտո... |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
[[Պատկեր:Զապէլ Եսայեան.jpg|մինի]] |
[[Պատկեր:Զապէլ Եսայեան.jpg|մինի]] |
||
'''Զապել Եսայանը''' (փետրվարի 4, [[1878]] |
'''Զապել Եսայանը''' (փետրվարի 4, [[1878]] — [[1943]]) [[w:Արևմտյան Հայաստան|արևմտահայ]] նշանավոր վիպասան և իգապաշտպան է եղել։ |
||
==Քաղվածքներ== |
==Քաղվածքներ== |
14:56, 23 Մարտի 2016-ի տարբերակ
Զապել Եսայանը (փետրվարի 4, 1878 — 1943) արևմտահայ նշանավոր վիպասան և իգապաշտպան է եղել։
Քաղվածքներ
- Մեր հայրերէն մեզի աւանդուած ժառանգութիւններէն ամէնէն շքեղը, ամենէն իրականը մեր գեղեցիկ, հարուստ եւ մեծավայելուչ լեզուն է, պէտք է պահպանենք յուզումով, հրայրքով եւ խանդաւառութեամբ։ Ես վստահ եմ, որ կը պաշտպանենք։[1]
- Կինը աշխարհ չէ եկած մինակ հաճելի ըլլալու համար։ Կինը եկած է իր խելքը, մտային, բարոյական եւ ֆիզիքական յատկութիւնները զարգացնելու համար։ Ինքզինքնին յարգող բոլոր կիներուն իտէալը միայն հաճելի ըլլալը պէտք չէ ըլլայ, այլ երկրիս վրայ գործօն բարերար տարր մը դառնալը[2]։
Զապել Եսայանի մասին
- Ընդմիջումներին, եթե պրոֆեսորականի դուռը բաց էր, անցնում էինք և աչք գցում մեր պրոֆեսորներին: Նրանք մեզ համար հեղինակություներ էին և մեզ հետաքրքիր էր նրանց տեսնել «անպաշտոն» վիճակում: Զապել Եսայանը գահավորակի վրա նստած ծխում էր: Դա էլ նորություն էր: Այն տարիներին սովոր չէինք կնոջը ծխելիս տեսնել: Ընդհանրապես նկատել էինք, որ նրա պահվածքի մեջ կար մի անկախություն: Նա նոր մարդ էր Երևանում և չէր աշխատում հարմարվել տեղական սովորություններին: Նա անում էր այն, ինչ սովոր էր անել Փարիզում և ոչ մի նշանակություն չէր տալիս, թե ով ինչ կասի: Գիտեր, որ ծխելու վրա շատերը խեթ են նայում, բայց չնկատելուն էր տալիս և նույնիսկ հենց դրանց էլ մեկնում էր ծխախոտատուփը։
- Ռուբեն Զարյան, «Հուշապատում»[2]
Աղբյուրներ
- ↑ Լեւոն Լաճիկեան եւ Սուրեն Շէրիք, ed (2007). Ներբող Մայրենիին. Հեղինակային հրատարակութիւն. ISBN 978-99930-4-9203-3.
- ↑ 2,0 2,1 Զապել Եսայան. «Իրեն հարգող կնոջ իդեալը միայն հաճելի լինելու մեջ չէ»…