«Վարդգես Պետրոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիքաղվածք-ից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ խմբագրումՀաջորդ խմբագրում →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (33) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:Vardges Petrosyan.JPG|մինի]]
[[Պատկեր:Vardges Petrosyan.JPG|մինի]]
'''Վարդգես Պետրոսյան''' ([[1932]] - [[1994]]), [[հայ]] գրող և բանաստեղծ:
'''Վարդգես Պետրոսյան''' ([[1932]] - [[1994]]), [[հայ]] գրող և բանաստեղծ։


==Քաղվածքներ==
==Քաղվածքներ==
*«Բարեկամություն» փողոցի վրա հարևանը սպանել է հարևանին<ref name=manook>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=16}}</ref>:
*«Բարեկամություն» փողոցի վրա հարևանը սպանել է հարևանին<ref name=manook>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=16}}</ref>։
⚫
*Մարդու շորերը և կոշիկները ևս հոգնում են։ Միայն նրանց հոգնածությունը կոչվում է մաշվել, իսկ մարդունը մահ<ref name=manook />։

⚫
*Մարդիկ ուզում են թռչուններին անգամ հասկանալ, երբ իրար հասկանալ չեն կարող<ref name=manook />։
⚫
*Մարդու շորերը և կոշիկները ևս հոգնում են: Միայն նրանց հոգնածությունը կոչվում է մաշվել, իսկ մարդունը մահ<ref name=manook />:
⚫
*Պատմությունը գրատախտակ չի, որ չուզածդ բանաձևը ջնջես<ref name=manook />։

⚫
*Ամենափառավոր անցյալի պատն էլ, եթե այդ պատին քարեր չեն ավելանում, փոխվում է ավերակի, պատում է մոլախոտով, դառնում է փոշի և հուշ<ref name=manook />։
⚫
*Մարդիկ ուզում են թռչուններին անգամ հասկանալ, երբ իրար հասկանալ չեն կարող<ref name=manook />:
⚫
*Երջանիկ էր զամբիկը, նրա պես ո՞վ կարող էր վազել։ Բայց անհեռատես տերը նրան լծեց սայլին՝ խորտակելով արշավի համար ծնված մի փայլուն [[ապագա]]։ Վա՜յ նրան, ով կյանքի նախաշեմին հանձնվի նման սայլապանի<ref name=manook />։

⚫
*Եթե թեկուզ երկուսը կարող են մեռնել [[սեր|սիրո]] համար, ուրեմն [[մարդկություն]]ը իրավունք ունի դեռ ապրելու<ref name=manook2>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=38}}</ref>։
⚫
*Պատմությունը գրատախտակ չի, որ չուզածդ բանաձևը ջնջես<ref name=manook />:
⚫
*Բոլոր մարդիկ էլ կարոտ են բնական վիճակների։ Ամենքին էլ երևի ճնշում են պայմանականությունները, ձևացնելը<ref name=manook2 />։

⚫
*Խոսել մարդիկ սովորում են մեկ-երկու տարում։ Իսկ մնացած տարիներին փորձում են լռել սովորել, որը մարդուն կարգին չի հաջողվում<ref name=manook2 />։
⚫
*Ամենափառավոր անցյալի պատն էլ, եթե այդ պատին քարեր չեն ավելանում, փոխվում է ավերակի, պատում է մոլախոտով, դառնում է փոշի և հուշ<ref name=manook />:
⚫
*Բժիշկն ասաց. «Լիմոն է հարկավոր»։ Հարյուր հատ բերեցին, մեկն էլ էր շատ հիվանդի համար<ref name=manook3>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=39}}</ref>։

⚫
*Մարդու կյանքը լուցկու տուփ է, որտեղ կամաց-կամաց ավելանում են այրված հատիկները<ref name=manook3 />։
⚫
*Երջանիկ էր զամբիկը, նրա պես ո՞վ կարող էր վազել: Բայց անհեռատես տերը նրան լծեց սայլին՝ խորտակելով արշավի համար ծնված մի փայլուն [[ապագա]]: Վա՜յ նրան, ով կյանքի նախաշեմին հանձնվի նման սայլապանի<ref name=manook />:
⚫
*Պապը կորցրեց կյանքը, [[հայր]]ը՝ երկիրը, որդին՝ [[Հայր|հոր]] երգը։ Թոռը ոչինչ չի կորցնի։ Չի ունենա, որ կորցնի<ref name=manook3 />։

⚫
*Ներսես Աշտարակեցին երբեմն գալիս էր, խոնարհվում տապանաքարերին, աղոթում։ Այդ րոպեներին նա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չէր, այլ հնազանդ որդի՝ որբ ու անպաշտպան<ref name=manook3 />։
⚫
*Եթե թեկուզ երկուսը կարող են մեռնել [[սեր|սիրո]] համար, ուրեմն [[մարդկություն]]ը իրավունք ունի դեռ ապրելու<ref name=manook2>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=38}}</ref>:
⚫
*Մարդը ջրի նման բան է, եթե շարժվեց, կզուլալվի, ինքն իրեն կմաքրվի, եթե կանգնեց, անշարժացավ, կհոտի, կնեխի<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=47}}</ref>։

⚫
*«Անստորագիր նամակ», կարծում եմ անստորագիր բառի արմատը պետք է, որ «ստոր»-ը լինի<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=49}}</ref>։
⚫
*Բոլոր մարդիկ էլ կարոտ են բնական վիճակների: Ամենքին էլ երևի ճնշում են պայմանականությունները, ձևացնելը<ref name=manook2 />:
⚫
*Սա հեքիաթներով կերակրվող սերունդ չի. նրանց կծու-թթու ուտելիք է հարկավոր<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=50}}</ref>։

⚫
* Ամեն [[մարդ]] ծնվում է կարևոր, մեծ մի բանի համար<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ:Վեպ.-Երևան:Սովետ գրող, 1986.-592 էջ, (էջ 31)</ref>։
⚫
*Խոսել մարդիկ սովորում են մեկ-երկու տարում: Իսկ մնացած տարիներին փորձում են լռել սովորել, որը մարդուն կարգին չի հաջողվում<ref name=manook2 />:
⚫
* Պատմական նյութ մարմնավորել չի նշանակում կտրված լինել իր ժամանակից, որովհետև ժամանակները կապված են իրար հետ արմատներով<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 75)</ref>։

⚫
* Կոտրվում է միայն ուժեղը։ Թույլը ճկվում է, երկարում, կարճանում, հարմարվում<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 116)</ref>։
⚫
*Բժիշկն ասաց. «Լիմոն է հարկավոր»: Հարյուր հատ բերեցին, մեկն էլ էր շատ հիվանդի համար<ref name=manook3>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=39}}</ref>:
⚫
* Խղճալ նշանակում է իսկապես սիրել մարդուն, նշանակում է խնայել նրան, այսինքն, չհարկադրել մաչդուն անելու մի բան, որ դեմ է նրա [[Խիղճ|խղճին]], համոզմունքներին<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 117)</ref>։

⚫
* Մահախոսականը գրողի վաստակի վավերացումն է<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 151)</ref>։
⚫
*Մարդու կյանքը լուցկու տուփ է, որտեղ կամաց-կամաց ավելանում են այրված հատիկները<ref name=manook3 />:
⚫
* Երբեմն թշնամիները նկատում են այնպիսի թուլություններ, որ բարեկամը չի տեսնում<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 154)</ref>։

⚫
*Պապը կորցրեց կյանքը, [[հայր]]ը՝ երկիրը, որդին՝ [[Հայր|հոր]] երգը: Թոռը ոչինչ չի կորցնի: Չի ունենա, որ կորցնի<ref name=manook3 />:

⚫
*Ներսես Աշտարակեցին երբեմն գալիս էր, խոնարհվում տապանաքարերին, աղոթում: Այդ րոպեներին նա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չէր, այլ հնազանդ որդի՝ որբ ու անպաշտպան<ref name=manook3 />:

⚫
*Մարդը ջրի նման բան է, եթե շարժվեց, կզուլալվի, ինքն իրեն կմաքրվի, եթե կանգնեց, անշարժացավ, կհոտի, կնեխի<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=47}}</ref>:

⚫
*«Անստորագիր նամակ», կարծում եմ անստորագիր բառի արմատը պետք է, որ «ստոր»-ը լինի<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=49}}</ref>:

⚫
*Սա հեքիաթներով կերակրվող սերունդ չի. նրանց կծու-թթու ուտելիք է հարկավոր<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=50}}</ref>:

⚫
* Ամեն [[մարդ]] ծնվում է կարևոր, մեծ մի բանի համար<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ:Վեպ.-Երևան:Սովետ գրող, 1986.-592 էջ, (էջ 31)</ref>:
⚫
* Պատմական նյութ մարմնավորել չի նշանակում կտրված լինել իր ժամանակից, որովհետև ժամանակները կապված են իրար հետ արմատներով<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 75)</ref>:
⚫
* Կոտրվում է միայն ուժեղը: Թույլը ճկվում է, երկարում, կարճանում, հարմարվում<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 116)</ref>:
⚫
* Խղճալ նշանակում է իսկապես սիրել մարդուն, նշանակում է խնայել նրան, այսինքն, չհարկադրել մաչդուն անելու մի բան, որ դեմ է նրա [[Խիղճ|խղճին]], համոզմունքներին<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 117)</ref>:
⚫
* Մահախոսականը գրողի վաստակի վավերացումն է<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 151)</ref>:
⚫
* Երբեմն թշնամիները նկատում են այնպիսի թուլություններ, որ բարեկամը չի տեսնում<ref>Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 154)</ref>:


==Աղբյուրներ==
==Աղբյուրներ==

15:58, 25 փետրվարի 2016-ի տարբերակ

Վարդգես Պետրոսյան (1932 - 1994), հայ գրող և բանաստեղծ։

Քաղվածքներ

  • «Բարեկամություն» փողոցի վրա հարևանը սպանել է հարևանին[1]։
  • Մարդու շորերը և կոշիկները ևս հոգնում են։ Միայն նրանց հոգնածությունը կոչվում է մաշվել, իսկ մարդունը մահ[1]։
  • Մարդիկ ուզում են թռչուններին անգամ հասկանալ, երբ իրար հասկանալ չեն կարող[1]։
  • Պատմությունը գրատախտակ չի, որ չուզածդ բանաձևը ջնջես[1]։
  • Ամենափառավոր անցյալի պատն էլ, եթե այդ պատին քարեր չեն ավելանում, փոխվում է ավերակի, պատում է մոլախոտով, դառնում է փոշի և հուշ[1]։
  • Երջանիկ էր զամբիկը, նրա պես ո՞վ կարող էր վազել։ Բայց անհեռատես տերը նրան լծեց սայլին՝ խորտակելով արշավի համար ծնված մի փայլուն ապագա։ Վա՜յ նրան, ով կյանքի նախաշեմին հանձնվի նման սայլապանի[1]։
  • Եթե թեկուզ երկուսը կարող են մեռնել սիրո համար, ուրեմն մարդկությունը իրավունք ունի դեռ ապրելու[2]։
  • Բոլոր մարդիկ էլ կարոտ են բնական վիճակների։ Ամենքին էլ երևի ճնշում են պայմանականությունները, ձևացնելը[2]։
  • Խոսել մարդիկ սովորում են մեկ-երկու տարում։ Իսկ մնացած տարիներին փորձում են լռել սովորել, որը մարդուն կարգին չի հաջողվում[2]։
  • Բժիշկն ասաց. «Լիմոն է հարկավոր»։ Հարյուր հատ բերեցին, մեկն էլ էր շատ հիվանդի համար[3]։
  • Մարդու կյանքը լուցկու տուփ է, որտեղ կամաց-կամաց ավելանում են այրված հատիկները[3]։
  • Պապը կորցրեց կյանքը, հայրը՝ երկիրը, որդին՝ հոր երգը։ Թոռը ոչինչ չի կորցնի։ Չի ունենա, որ կորցնի[3]։
  • Ներսես Աշտարակեցին երբեմն գալիս էր, խոնարհվում տապանաքարերին, աղոթում։ Այդ րոպեներին նա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չէր, այլ հնազանդ որդի՝ որբ ու անպաշտպան[3]։
  • Մարդը ջրի նման բան է, եթե շարժվեց, կզուլալվի, ինքն իրեն կմաքրվի, եթե կանգնեց, անշարժացավ, կհոտի, կնեխի[4]։
  • «Անստորագիր նամակ», կարծում եմ անստորագիր բառի արմատը պետք է, որ «ստոր»-ը լինի[5]։
  • Սա հեքիաթներով կերակրվող սերունդ չի. նրանց կծու-թթու ուտելիք է հարկավոր[6]։
  • Ամեն մարդ ծնվում է կարևոր, մեծ մի բանի համար[7]։
  • Պատմական նյութ մարմնավորել չի նշանակում կտրված լինել իր ժամանակից, որովհետև ժամանակները կապված են իրար հետ արմատներով[8]։
  • Կոտրվում է միայն ուժեղը։ Թույլը ճկվում է, երկարում, կարճանում, հարմարվում[9]։
  • Խղճալ նշանակում է իսկապես սիրել մարդուն, նշանակում է խնայել նրան, այսինքն, չհարկադրել մաչդուն անելու մի բան, որ դեմ է նրա խղճին, համոզմունքներին[10]։
  • Մահախոսականը գրողի վաստակի վավերացումն է[11]։
  • Երբեմն թշնամիները նկատում են այնպիսի թուլություններ, որ բարեկամը չի տեսնում[12]։

Աղբյուրներ

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 16. ISBN 99930-2-276-4. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 38. ISBN 99930-2-276-4. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 39. ISBN 99930-2-276-4. 
  4. ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 47. ISBN 99930-2-276-4. 
  5. ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 49. ISBN 99930-2-276-4. 
  6. ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 50. ISBN 99930-2-276-4. 
  7. ↑ Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ:Վեպ.-Երևան:Սովետ գրող, 1986.-592 էջ, (էջ 31)
  8. ↑ Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 75)
  9. ↑ Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 116)
  10. ↑ Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 117)
  11. ↑ Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 151)
  12. ↑ Վարդգես Պետրոսյան: Կրակե շապիկ, (էջ 154)


Վիքիպեդիա
Վիքիպեդիա
Կարդացե՛ք Վարդգես Պետրոսյան հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում:
Ստացված է «https://hy.wikiquote.org/w/index.php?title=Վարդգես_Պետրոսյան&oldid=38571» էջից