«Վարդգես Պետրոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 3. | Տող 3. | ||
==Քաղվածքներ== |
==Քաղվածքներ== |
||
*«Բարեկամություն» փողոցի վրա հարևանը սպանել է հարևանին |
*«Բարեկամություն» փողոցի վրա հարևանը սպանել է հարևանին<ref name=manook>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=16}}</ref>: |
||
*Մարդու շորերը և կոշիկները ևս հոգնում են: Միայն նրանց հոգնածությունը կոչվում է մաշվել, իսկ մարդունը մահ |
*Մարդու շորերը և կոշիկները ևս հոգնում են: Միայն նրանց հոգնածությունը կոչվում է մաշվել, իսկ մարդունը մահ<ref name=manook />: |
||
*Մարդիկ ուզում են թռչուններին անգամ հասկանալ, երբ իրար հասկանալ չեն կարող |
*Մարդիկ ուզում են թռչուններին անգամ հասկանալ, երբ իրար հասկանալ չեն կարող<ref name=manook />: |
||
*Պատմությունը գրատախտակ չի, որ չուզածդ բանաձևը ջնջես |
*Պատմությունը գրատախտակ չի, որ չուզածդ բանաձևը ջնջես<ref name=manook />: |
||
*Ամենափառավոր անցյալի պատն էլ, եթե այդ պատին քարեր չեն ավելանում, փոխվում է ավերակի, պատում է մոլախոտով, դառնում է փոշի և հուշ |
*Ամենափառավոր անցյալի պատն էլ, եթե այդ պատին քարեր չեն ավելանում, փոխվում է ավերակի, պատում է մոլախոտով, դառնում է փոշի և հուշ<ref name=manook />: |
||
*Երջանիկ էր զամբիկը, նրա պես ո՞վ կարող էր վազել: Բայց անհեռատես տերը նրան լծեց սայլին՝ խորտակելով արշավի համար ծնված մի փայլուն [[ապագա]]: Վա՜յ նրան, ով կյանքի նախաշեմին հանձնվի նման սայլապանի |
*Երջանիկ էր զամբիկը, նրա պես ո՞վ կարող էր վազել: Բայց անհեռատես տերը նրան լծեց սայլին՝ խորտակելով արշավի համար ծնված մի փայլուն [[ապագա]]: Վա՜յ նրան, ով կյանքի նախաշեմին հանձնվի նման սայլապանի<ref name=manook />: |
||
*Եթե թեկուզ երկուսը կարող են մեռնել [[սեր|սիրո]] համար, ուրեմն [[մարդկություն]]ը իրավունք ունի դեռ ապրելու |
*Եթե թեկուզ երկուսը կարող են մեռնել [[սեր|սիրո]] համար, ուրեմն [[մարդկություն]]ը իրավունք ունի դեռ ապրելու<ref name=manook2>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=38}}</ref>: |
||
*Բոլոր մարդիկ էլ կարոտ են բնական վիճակների: Ամենքին էլ երևի ճնշում են պայմանականությունները, ձևացնելը |
*Բոլոր մարդիկ էլ կարոտ են բնական վիճակների: Ամենքին էլ երևի ճնշում են պայմանականությունները, ձևացնելը<ref name=manook2 />: |
||
*Խոսել մարդիկ սովորում են մեկ-երկու տարում: Իսկ մնացած տարիներին փորձում են լռել սովորել, որը մարդուն կարգին չի հաջողվում |
*Խոսել մարդիկ սովորում են մեկ-երկու տարում: Իսկ մնացած տարիներին փորձում են լռել սովորել, որը մարդուն կարգին չի հաջողվում<ref name=manook2 />: |
||
*Բժիշկն ասաց. «Լիմոն է հարկավոր»: Հարյուր հատ բերեցին, մեկն էլ էր շատ հիվանդի համար |
*Բժիշկն ասաց. «Լիմոն է հարկավոր»: Հարյուր հատ բերեցին, մեկն էլ էր շատ հիվանդի համար<ref name=manook3>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=39}}</ref>: |
||
*Մարդու կյանքը լուցկու տուփ է, որտեղ կամաց-կամաց ավելանում են այրված հատիկները |
*Մարդու կյանքը լուցկու տուփ է, որտեղ կամաց-կամաց ավելանում են այրված հատիկները<ref name=manook3 />: |
||
*Պապը կորցրեց կյանքը, [[հայր]]ը՝ երկիրը, որդին՝ [[Հայր|հոր]] երգը: Թոռը ոչինչ չի կորցնի: Չի ունենա, որ կորցնի |
*Պապը կորցրեց կյանքը, [[հայր]]ը՝ երկիրը, որդին՝ [[Հայր|հոր]] երգը: Թոռը ոչինչ չի կորցնի: Չի ունենա, որ կորցնի<ref name=manook3 />: |
||
*Ներսես Աշտարակեցին երբեմն գալիս էր, խոնարհվում տապանաքարերին, աղոթում: Այդ րոպեներին նա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չէր, այլ հնազանդ որդի՝ որբ ու անպաշտպան |
*Ներսես Աշտարակեցին երբեմն գալիս էր, խոնարհվում տապանաքարերին, աղոթում: Այդ րոպեներին նա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չէր, այլ հնազանդ որդի՝ որբ ու անպաշտպան<ref name=manook3 />: |
||
*Մարդը ջրի նման բան է, եթե շարժվեց, կզուլալվի, ինքն իրեն կմաքրվի, եթե կանգնեց, անշարժացավ, կհոտի, կնեխի |
*Մարդը ջրի նման բան է, եթե շարժվեց, կզուլալվի, ինքն իրեն կմաքրվի, եթե կանգնեց, անշարժացավ, կհոտի, կնեխի<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=47}}</ref>: |
||
*«Անստորագիր նամակ», կարծում եմ անստորագիր բառի արմատը պետք է, որ «ստոր»-ը լինի |
*«Անստորագիր նամակ», կարծում եմ անստորագիր բառի արմատը պետք է, որ «ստոր»-ը լինի<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=49}}</ref>: |
||
*Սա հեքիաթներով կերակրվող սերունդ չի. նրանց կծու-թթու ուտելիք է հարկավոր |
*Սա հեքիաթներով կերակրվող սերունդ չի. նրանց կծու-թթու ուտելիք է հարկավոր<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=50}}</ref>: |
||
==Աղբյուրներ== |
==Աղբյուրներ== |
17:02, 26 հունվարի 2016-ի տարբերակ
Վարդգես Պետրոսյան (1932 - 1994), հայ գրող և բանաստեղծ:
Քաղվածքներ
- «Բարեկամություն» փողոցի վրա հարևանը սպանել է հարևանին[1]:
- Մարդու շորերը և կոշիկները ևս հոգնում են: Միայն նրանց հոգնածությունը կոչվում է մաշվել, իսկ մարդունը մահ[1]:
- Մարդիկ ուզում են թռչուններին անգամ հասկանալ, երբ իրար հասկանալ չեն կարող[1]:
- Պատմությունը գրատախտակ չի, որ չուզածդ բանաձևը ջնջես[1]:
- Ամենափառավոր անցյալի պատն էլ, եթե այդ պատին քարեր չեն ավելանում, փոխվում է ավերակի, պատում է մոլախոտով, դառնում է փոշի և հուշ[1]:
- Երջանիկ էր զամբիկը, նրա պես ո՞վ կարող էր վազել: Բայց անհեռատես տերը նրան լծեց սայլին՝ խորտակելով արշավի համար ծնված մի փայլուն ապագա: Վա՜յ նրան, ով կյանքի նախաշեմին հանձնվի նման սայլապանի[1]:
- Եթե թեկուզ երկուսը կարող են մեռնել սիրո համար, ուրեմն մարդկությունը իրավունք ունի դեռ ապրելու[2]:
- Բոլոր մարդիկ էլ կարոտ են բնական վիճակների: Ամենքին էլ երևի ճնշում են պայմանականությունները, ձևացնելը[2]:
- Խոսել մարդիկ սովորում են մեկ-երկու տարում: Իսկ մնացած տարիներին փորձում են լռել սովորել, որը մարդուն կարգին չի հաջողվում[2]:
- Բժիշկն ասաց. «Լիմոն է հարկավոր»: Հարյուր հատ բերեցին, մեկն էլ էր շատ հիվանդի համար[3]:
- Մարդու կյանքը լուցկու տուփ է, որտեղ կամաց-կամաց ավելանում են այրված հատիկները[3]:
- Ներսես Աշտարակեցին երբեմն գալիս էր, խոնարհվում տապանաքարերին, աղոթում: Այդ րոպեներին նա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չէր, այլ հնազանդ որդի՝ որբ ու անպաշտպան[3]:
- Մարդը ջրի նման բան է, եթե շարժվեց, կզուլալվի, ինքն իրեն կմաքրվի, եթե կանգնեց, անշարժացավ, կհոտի, կնեխի[4]:
- «Անստորագիր նամակ», կարծում եմ անստորագիր բառի արմատը պետք է, որ «ստոր»-ը լինի[5]:
- Սա հեքիաթներով կերակրվող սերունդ չի. նրանց կծու-թթու ուտելիք է հարկավոր[6]:
Աղբյուրներ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 16. ISBN 99930-2-276-4.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 38. ISBN 99930-2-276-4.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 39. ISBN 99930-2-276-4.
- ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 47. ISBN 99930-2-276-4.
- ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 49. ISBN 99930-2-276-4.
- ↑ Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան, ed (2001). Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 50. ISBN 99930-2-276-4.