Ֆաուստ

Ֆաուստն ըստ Ռեմբրանդի

«Ֆաուստ», Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթեի ամենահայտնի ստեղծագործությունն է։ Հայերեն թարգմանել է Պարույր Միքայելյանը։

Քաղվածքներ

Երբ խեղկատակ է քահանան նույնպես,
Ինչպես հաճախ է դա մեզ մոտ լինում։

Մասնիկն եմ այն ուժի, որ հավիտյան
տենչում չարիք, բայց բարիք է գործում միայն։

• Միշտ երեխա է երեխան։

Ձեր խոսքերն իրենց փայլով արտաքին,
Որով դուք մարդկանց խաբում եք անվերջ,
Տաղտուկ են, ինչպես աշնան ցուրտ քամին,
Որն աղմկում է չոր ճյուղերի մեջ։

Ճիշտ է այնքան։
Գործն այսօրվա մի թող վաղվան։
Զուր մի կորցրեք և ոչ մի օր։
Մարդն ինչ գտնի հնարավոր։
Պիտի որսա հաստատակամ։
Այնուհետեև ոչ մի անգամ
Բաց չի թողնի գտածը նա,
Եվ գործն առաջ միշտ կընթանա։

Սիրտը սրտի հետ չեք կապի երբեք,
Երբ սրտաբուխ չէ խոսքը լիովին։

Վիշտը անգղ է կյանք հոշոտող։
Ամբոխն ինչքան էլ լինի վատ
Մարդը դարձյալ մարդով է մարդ։

Չեն էլ հասկանում մարդիկ ապիկար,
Առանց քրտինքի չի՛ք երջանկություն։
Թե ունենան էլ իմաստնության քար,
Զուր է, չեն դառնա սրանք իմաստուն։

Ալիքն ամեն քամուց կտատանվի,
Սակայն ժայռը չի սասանվի։

Ոչ մի կասկած պահին միակ երջանկության
Մարդու պարտքն է՝ ապրել, թեկուզ և մի վայրկյան։

Պատրանք է ունայն
Կարճ կյանքը երկրի,
Երկինքն է միայն
Օրրանն իղձերի։
Այստեղ ենք հասնում
Մեր երազածին,
Մեզ վեր է հանում
Հավերժ կանացին։