«Սաադիի վերջին գարունը»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիքաղվածք-ից
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
'''Սաադիի վերջին գարունը''', Ավետիք Իսահակյանի զրույցներից<ref>Լիլիթ, Երևան, Սովետական գրող, 1983</ref>։
'''Սաադիի վերջին գարունը''', Ավետիք Իսահակյանի զրույցներից<ref>Լիլիթ, Երևան, Սովետական գրող, 1983</ref>։



== Քաղվածքներ ==
== Քաղվածքներ ==

05:44, 7 Մարտի 2019-ի տարբերակ

Սաադիի վերջին գարունը, Ավետիք Իսահակյանի զրույցներից[1]։

Քաղվածքներ

  • Ինչպես մատաղ աղջիկը ժպտում է գգվող սիրականին, այնպես էլ վարդը իր շրթերն է բանում առավոտյան հովիկին։
  • Սիրող սիրտը լսում է այն բոլոր խոսքերը, որ մրմնջում են իրերը։ Աշխարհը լի է հնչուն դաշնակություններով։ Աշխարհը թրթռում է անվախճան և սիրավառ արբեցումով։
  • Աշխարհը՝ առօրյա և միշտ հիսաքանչ, աշխարհը՝ հնօրյա և միշտ նորաստեղծ, հավիտենական մի անծանոթ հրապույրով առինքնող։
  • Ինչու՞ վարդը հոտոտելիս խորհել նրա վաղանցուկ շնորհի մասին։ Պահի′ր հիշատակը բույրի և դյուրին կլինի մոռանալը, որ վարդը թառամած է վաղուց։
  • Ծնվում ենք ակամա, ապրում ենք զարմացած, մեռնում ենք կարոտով…[2]։

Ծանոթագրություններ

  1. Լիլիթ, Երևան, Սովետական գրող, 1983
  2. Լիլիթ, Երևան, Սովետական գրող, 1983