«Մեռած պոետների հասարակություն» (Dead Poets Society), գեղարվեստական ֆիլմ-դրամա՝ նկարահանված ռեժիսոր Փիթեր Ուիրի կողմից 1989 թվականին:
Քաղվածքներ
Մենք բոլորս ունենք հասկացված լինելու անհագ ցանկություն: Սակայն անհրաժեշտ է վստահել սեփական յուրօրինակությանը: Նույնիսկ եթե ձեր մնացած համոզմունթները հիմար կամ տարօրինակ են թվում: Նույնիսկ եթե երամն ասում է, որ դա հիմարություն է
ՄաքԱլիսթեր: Ազատ մտածել 17 տարեկանու՞մ:
Քիթինգ. Զվարճալի է: Ես Ձեր մեջ ցինիզմ չեմ նկատել:
ՄաքԱլիսթեր. Ես ցինիկ չեմ: Ես իրատես եմ: «Ցույց տվեք ինձ սիրտ, ոը ծանրացած չէ հանդուգն երազանքներով, և ես Ձեզ ցույց կտամ երջանիկ մարդու»:
Քիթինգ. «Սակայն միայն երազներում են մարդիկ ազատ: Միշտ եղել է այդպես և այդպես էլ կլինի:»
ՄաքԱլիսթեր. Թենիսո՞ն:
Քիթինգ. Ո՛չ, Քիթինգ:
— Պարոնայք, որո՞նք են չորս հիմնասյուները:
— Կարոտ: Սարսափ: Անկում: Մրուր:
Ջոն Քիթինգ: Վարդեր քաղեք, քանի դեռ ուշ չէ: Լատիներեն այդ արտահայտությունը հնչում է որպես «carpe diem»: Ո՞վ գիտի բառացի թարգմանությունը:
Ջոն Քիթինգ: Պատռե՛ք էջեր, պարոնայք, պատռե՛ք:
Օ, Կապիտան, իմ կապիտան:
Թոդ Էնդերսոն: Ճշմարտությունը կարճ ծածկոց է, ծածկոց, որի տակ միշտ սառչում են ոտքերը. այն կարելի է երկարացնել, փաթաթել, սակայն երբեք չի հերիքում. կարող ես շուռ գալ, համառել, սակայն ծածկվել չես կարող: Եվ ծննդյան օրվանից մինչև մահ այն ծածկում է միայն մեր դեմքը՝ խեղված լացով, ողբով և բղավոցով:
զանգում է հեռախոսը, Չառլի Դալթոնտնօրեն Վելթոնին: Սա Ձեզ: Սա Աստված է: Ասում է, որ աղջիկների ընդունենք:
Այն ժամանակ ես մտքի հսկա չէի, որին դուք հիմա տեսնում եք ձեր առաջ: Ես պիգմեյ էի: Երբ ես լողափ էի գնում, մարդիկ ինձ վրա Բայրոնի գրքերն էին նետում:
…Սարսափելի է հրաժարվել սեփական հավատներից և զգացմունքներից… մեզ բոլորիս քաջալերում է անհրաժեշտ, սակայն դուք պետք է հավատաք, որ ձեր հայացքները յուրօրինակ են և պատկանում են միայն ձեզ:
Թող ասեն հնարավոր ամեն ինչ, սակայն բառերն ու գաղափարները կարող են փոխել աշխարհը:
Որսացե՛ք պահը, և թող ձեր կյանքը արտասովոր լինի:
Արդեն Երկիրը ժառանգելու ժամանակն է, վախկոտ գառնուկ:
Նայել իրեր հարկավոր է տարբեր դիտակետերից:
Յուրաքանչյուր հոգում կա ինչ-որ նշանակալի բան:
Պարապությունն ինձ քիչ ժամանակ է տալիս:
Թաքնվեցի ես անտառներում, որպեսզի կյանքն անիմաստ չանցնի: Որպեսզի կուլ տամ կյանքի ոսկրածուծը, արմատախիլ անեմ ամեն բան, ինչ կյանք չէ: Որպեսզի մահվան մահճում չհասկանամ, որ ես չեմ ապրել…
Համապատասխան դի՛րք ընդունեք, պարոն Դալթոն:
Կյանքի պիեսը դեռևս չի ավարտվել, և դու միգուցե քո տողը գրես: